Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Sawuła Sędziowie NSA Małgorzata Wolska /spr./ AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant: ref.-staż. Dorota Wolak po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi I. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne skargę oddala
SA/Rz 1095/02
U z a s a d n i e n i e
Przedmiotem skargi wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez I. B. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...].04.2002 r. /[...]/, wydana na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. po rozpatrzeniu odwołania I. B. od decyzji Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...].02.2002 r. /[...]/ uchylającej z dniem 21.01.2002 r. własną decyzję z dnia [...].08.2001 r. /[...]/ o przyznaniu zasiłku stałego wyrównawczego i składki zdrowotnej, orzekająca o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Z uzasadnienia decyzji ostatecznej wynika, że wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...].02.2002 r. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej uchylił własną decyzję z dnia [...].08.2001 r. w sprawie przyznania I. B. zasiłku stałego wyrównawczego i składki zdrowotnej. W odwołaniu od tej decyzji I. B. podniósł, że niezasadnym jest wszczynanie jakiegokolwiek postępowania, gdyż II grupę otrzymał od Komisji Lekarskiej, a MOPS jest tylko pośrednikiem w wypłacaniu zasiłku. Fakt, że żył w konkubinacie z D. O. nie oznacza, iż nie należy się ten zasiłek, gdyż mógłby odejść od konkubiny, która za namową MOPS wystąpiła o alimenty. Odwołujący się zawarł również w odwołaniu swoje osobiste i zarazem ujemne oceny o pracy MOPS i stwierdził, że przebywając w areszcie należy mu się 406 zł /jako osobie samotnie gospodarującej/, a jak by miał swoje zameldowanie to mogliby wysyłać 30%. Organ II instancji, motywując swoje stanowisko stwierdził, na podstawie akt sprawy, że I. B. przebywa w Zakładzie Karnym w R. od dnia 21.01.2000 r. jako tymczasowo aresztowany /tymczasowy areszt zastosowano do dnia 21.04.2002 r./. Stałym miejscem jego zamieszkiwania jest S. ul. P. [...], gdzie prowadził wspólne gospodarstwo domowe z 3 dzieci i konkubiną D. O. Skoro więc nie prowadził samotnie gospodarstwa domowego, nie ma uprawnień wynikających z art. 28 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz. U. z 1998 r., Nr 64, poz. 414 ze zm./ dotyczącego osób samotnie gospodarujących.
Wydając zaskarżoną decyzję Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej nie wziął pod uwagę art. 38 ust. 4 powyższej ustawy stanowiącego o zawieszeniu osobom tymczasowo aresztowanym prawa do świadczeń z pomocy społecznej. Nadto w uzasadnieniu swojej decyzji nie wskazał faktów, na których się oparł i nie wyjaśnił podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa. Wskazany zaś art. 28 cyt. ustawy o pomocy społecznej nie może stanowić podstawy decyzji odmownej bez jakiegokolwiek wyjaśnienia związku z pozostałymi zapisami tej ustawy.
Skarga I. B. o na opisaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, nie wskazuje kierunku weryfikacji tej decyzji. Według twierdzeń skarżącego nie jest prawdą, że prowadził wspólne gospodarstwo domowe z D. O., która została zmuszona podać go o alimenty /przez pracownice Ośrodka w S./. Z konkubiną niezbyt się układało, mógł odejść, ale ze względu na dzieci zostawał czasem w domu, gdzie nawet nie był zameldowany. Nie przebywa pod wskazanym adresem tylko w ZK.