uchyla zaskarżoną decyzję.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 lipca 1983 r. III ARN 11/83 /OSNCP 1984 z. 2-3 poz. 36 i OSPiKA 1984 z. 5 poz. 114 z glosą K. Ochendowskiego/ wypowiedział pogląd, iż "nie jest sprzeczna z prawem decyzja terenowego organu administracji państwowej zawierająca zgodę na dokonanie zamiany lokalu mieszkalnego, w wyniku której na wniosek zainteresowanych, przydział takiego lokalu uzyskała osoba, która dotychczas nie posiadała samodzielnego tytułu prawnego do lokalu zwolnionego, a korzystała z niego jako osoba bliska najemcy względnie członka spółdzielni mieszkaniowej".
Uzasadniając to stanowisko Sąd Najwyższy podkreślił, że stawianie warunku wywiedzionego z zawężającej interpretacji art. 52 ust. 1 prawa lokalowego tworzyłoby przeszkodę uniemożliwiającą praktycznie wiele zamian, podważając w znacznym stopniu sens tej instytucji.
W szczególności zaś wykluczałaby możliwość rozdzielenia rodzin dwupokoleniowych, gdyż z reguły jedna z tych rodzin nie posiada samodzielnego tytułu do zajmowanego lokalu.
W pełni zgadzając się z powyższymi wywodami należy zatem przyjąć taką interpretację przepisu art. 52 ust. 1 wedle której przesłanką dopuszczalności zamiany jest złożenie wniosku o zamianę, której konsekwencją byłoby wydanie decyzji na rzecz jego osoby bliskiej, która dotąd najemcą lokalu lub członkiem spółdzielni nie była, to taki wniosek może być załatwiony pozytywnie, o ile zamianą objęte są tylko lokale zgłoszone przez uprawnionych wnioskodawców czyli nie powoduje ona żadnego uszczerbku dla rodzin oczekujących na przydział mieszkania.