Jeżeli w toku postępowania administracyjnego o wymeldowanie nowe miejsce pobytu osoby zostanie ustalone, brak jest podstaw do wymeldowania tej osoby na podstawie art. 15 ust. 2 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, choćby w chwili składania wniosku o wymeldowanie wszystkie wymienione w tym przepisie przesłanki wymeldowania były spełnione.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jana J. na decyzję Wojewody B z dnia 9 marca 1992 r. w przedmiocie odmowy wymeldowania Jana S. z pobytu stałego.
Jan J. we wniosku z dnia 21 stycznia 1992 r., skierowanym do Wydziału Lokalowego Urzędu Miejskiego w B., domagał się pozbawienia Jana S. uprawnień do lokalu nr 13 przy ul. J. nr 34 w B. oraz wymeldowania go z tego lokalu. W uzasadnieniu wniosku podał, że jego pasierb - Jan S. nie zamieszkuje w tym lokalu od marca 1989 r. i nie ponosi żadnych opłat związanych z najmem lokalu. Miejsce jego pobytu nie jest znane.
Decyzją z dnia 17 lutego 1992 r. Prezydent Miasta B., na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, odmówił wymeldowania Jana S. z pobytu stałego w lokalu nr 13 przy ul. J. nr 34 w B., wskazując w uzasadnieniu decyzji, że w toku postępowania wyjaśniającego ustalono, iż Jan J. i Jan S. są współnajemcami tego lokalu na podstawie decyzji Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miejskiego w B. z dnia 19 lutego 1989 r. o wstąpieniu w stosunek najmu po zmarłej Wiktorii J., a zatem Jan S., jako współnajemca, ma uprawnienia do lokalu i uprawnień tych nie utracił. Ponadto ustalono, że Jan S. Przebywa w B. przy ul. P. nr 18 m 3, a zatem miejsce jego pobytu jest znane. W tej sytuacji organ I instancji uznał, że nie zostały spełnione przesłanki do wymeldowania decyzją administracyjną, określone w art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy.
W odwołaniu od tej decyzji Jan J. wnosił o wymeldowanie Jana S., który nie mieszka w lokalu nr 13 przy ul. J. nr 34 i nie ponosi żadnych kosztów utrzymania lokalu.
Decyzją (...) z dnia 9 marca 1992 r. Wojewoda B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, stwierdzając w uzasadnieniu, że ponieważ znane jest miejsce obecnego pobytu Jana S., sprawa wymeldowania mogła być rozważana tylko w aspekcie łącznego spełnienia przesłanek określonych w części pierwszej art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy. Przepis ten dopuszcza możliwość wymeldowania z miejsca pobytu stałego, gdy łącznie spełnione są 2 przesłanki: utrata uprawnień do lokalu i opuszczenie miejsca pobytu stałego bez wymeldowania. Jakkolwiek w sprawie nie została do końca wyjaśniona przesłanka opuszczenia lokalu, to bezsporne jest, że Jan S. nie utracił uprawnień do lokalu, lokal ten bowiem został mu przydzielony decyzją administracyjną Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miejskiego (...) jako współnajemcy. Organ II instancji powołał się na pogląd przyjmowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, że utrata uprawnień do lokalu osoby będącej najemcą, następuje w razie cofnięcia decyzji o przydziale, uchylenia lub stwierdzenia nieważności takiej decyzji, a także w razie prawomocnego orzeczenia eksmisji, i stwierdził, że żadna z tych sytuacji nie wystąpiła w niniejszej sprawie.
W skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skardze na decyzję ostateczną Jan J. wnosił o jej uchylenie, stwierdzając, że w sprawie wystąpiły przesłanki wymeldowania Jana S., gdyż opuścił on bez wymeldowania miejsce pobytu stałego, nie przebywa w nim przeszło 6 miesięcy, a miejsce jego pobytu nie było znane. Skarga podnosi również, że są przesłanki do wymeldowania na podstawie pierwszej części art. 15 ust. 2, która przewiduje wydanie decyzji o wymeldowaniu w przypadku utraty uprawnień do lokalu i opuszczenia bez wymeldowania miejsca pobytu stałego. Poza tym skarżący opisał swoją trudną sytuację materialną, która nie pozwala mu na ponoszenie wszystkich kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania.