Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura (spr.), Sędzia WSA - Anna Falkiewicz-Kluj, Sędzia WSA - Izabella Janson, , Protokolant st. spec. - Sylwia Wojtkowska-Just, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2015 r. sprawy ze skargi O. Sp. z o.o. w W. dotyczącej rozstrzygnięcia Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie niewykonania orzeczenia WSA w Warszawie z 8 maja 2014 r. o sygn. akt V SA/Wa 2258/13 wraz z wnioskiem o ukaranie organu grzywną w trybie art. 154 § 1 ppsa oddala skargę
O. Spółka z o.o. w W. wystąpiła ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarzucając Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2014 r. poprzez niewydanie w przewidzianym przepisami prawa terminie rozstrzygnięcia i wnosząc o wymierzenie Prezesowi ARiMR grzywny. Nadto skarżąca wniosła o orzeczenie przez Sąd o istnieniu uprawnienia po jej stronie na podstawie art.. 154 § 2 p.p.s.a oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi Spółka wyjaśniła, że od 2011 r. w ARiMR toczy się jej sprawa o przyznanie pomocy finansowej. W ramach postępowania przed ARiMR dwukrotnie odmówiono jej przyznania pomocy i dwukrotnie wniosek był przez Prezesa ARiMR przywracany do oceny.
W dniu 23 lipca 2013 r. po raz kolejny odmówiono Spółce przyznania pomocy, w związku z czym po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa spowodowało to skierowanie przez nią skargi do WSA w Warszawie.
Wskazała, że w wyniku rozpatrzenia skargi WSA w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 2258/13 uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie, zakreślając jednocześnie organowi precyzyjne instrukcje postępowania.
Spółka wezwaniem z dnia 12 września 2014 r. wezwała organ do wykonania wyroku lecz organ do dnia wysłania skargi nie ustosunkował się w żaden sposób do wezwania, co czyni skargę w sprawie dopuszczalną i zasadną.
Skarżąca na poparcie swojego stanowiska w sprawie powołała się na uzasadnienie wyroku Sądu, którego fragment został zacytowany w skardze, a który odnosił się do wykładni treści § 4 ust 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia wykonawczego mającego zastosowanie w sprawie, w którym Sąd wskazał na brak podstaw do zastosowania przez organ treści § 14 ust. 6 rozporządzenia i na naruszenie treści wskazanych przepisów ustawy o wspieraniu obszarów wiejskich, oraz w którym Sąd nakazał wydać organowi rozstrzygnięcie w ustalonym stanie faktycznym z uwzględnieniem dokonanej wykładni § 4 rozporządzenia.
Spółka podniosła, że mimo takich wytycznych Sądu organ podjął dalsze działania na rzecz weryfikacji wniosku do czego nie był uprawniony i co dowodzi ignorowania wiążących zaleceń Sądu . Powoduje to mnożenie sztucznych przeszkód , mających na celu wyłącznie opóźnienie w czasie wypłacenia należnej kwoty. Działanie organu jest naganne co uzasadnia wniosek o ukaranie organu grzywną a nadto uwzględnienie przez Sąd w niniejszej sprawie o istnieniu uprawnienia po stronie skarżącej o jakim jest mowa w art. 154 § 2 p.p.s.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Poinformował, że wyrok Sądu z dnia 8 maja 2014 r. w sprawie sygn. V SA/Wa 2258/13 stał się prawomocny w dniu 11 lipca 2014 r. a akta sprawy administracyjnej zostały organowi zwrócone w dniu 21 lipca 2014 r.
Po tym fakcie organ podjął działania celem zwrócenia stronie kosztów postępowania sądowego a w dniu 27 sierpnia 2014 r. organ zwrócił się do C. P. Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych z zapytaniem czy wskazana w piśmie z dnia 25 czerwca 2010 r. kwota w wysokości 113.927,91 zł stanowi wypłacone skarżącej Spółce odszkodowanie za zalanie mienia z dnia 22 maja 2010 r. Ponadto w tym samym dniu organ wystąpił z zapytaniem w sprawie do D. Urzędu Wojewódzkiego, na które uzyskał odpowiedź w dniu 9 września 2014 r.