Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne
Uzasadnienie strona 4/4

Z kolei w art. 28 ust. 3a u.s.u.s. ustawodawca przewidział możliwość umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w uzasadnionych przypadkach, pomimo braku ich całkowitej nieściągalności. Dotyczy to jednakże wyłącznie należności ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek (definicję ustawową płatnika składek zawiera art. 4 pkt 2 u.s.u.s.). Przesłanki umorzenia należności w oparciu o przepis art. 28 ust. 3a u.s.u.s. określone zostały w § 3 rozporządzenia z dnia 31 lipca 2003 r., gdzie jako przesłanki umożliwiające umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wskazane zostały okoliczności związane z wykazaniem przez zobowiązanego, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla niego i jego rodziny. Skarżący w toku postępowania tych okoliczności nie powoływał ani nie wykazywał.

W tej sytuacji stwierdzić należy, że ustalenia i wnioski, jakie poczyniono przy wydawaniu decyzji mieszczą się w ramach prawem przewidzianych, tak z punktu widzenia prawa procesowego, szczególnie zasady swobodnej oceny dowodów (art. 80 kpa), jak i prawa materialnego. Brak istnienia przesłanek zawartych w art. 28 ust. 1- 3a u. s.u.s. i ww. rozporządzeniu uniemożliwiał umorzenie należności.

Dodać należy, że wskazane wyżej przepisy o umarzaniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne znajdowały odpowiednie zastosowanie także do składek na ubezpieczenie zdrowotne (art. 32 u.s.u.s.).

Przy ocenie prawnej zaskarżonej decyzji nie mogły mieć natomiast żadnego znaczenia podnoszone przez Skarżącego w skardze i w toku postępowania administracyjnego przyczyny oraz okoliczności związane z powstaniem przedmiotowego zadłużenia. Sprawa odpowiedzialności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne, jak wynika z akt sprawy, została rozstrzygnięta w odrębnym postępowaniu i poddana stosownej kontroli sądu. Nie mogła zatem podlegać ani badaniu, ani kwestionowaniu w tym postępowaniu sądowym.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia i wnioski, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a orzekł jak w sentencji.

Strona 4/4