Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant sekr. sąd. Jarosław Kielczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi A. P. na uchwałę Krajowej Rady Notarialnej z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w spawie wydania zaświadczenia o odbyciu aplikacji notarialnej oddala skargę w całości
A. P., wpisana na listę aplikantów notarialnych w dniu [...] października 2009 r., pismem z dnia [...] lipca 2012 r. wystąpiła do Rady Izby Notarialnej w [...] z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o odbyciu aplikacji notarialnej.
Uchwałą z dnia [...] lipca 2012 r. Rada Izby Notarialnej w [...] odmówiła A. P. wydania zaświadczenia żądanej treści.
W dniu [...] lipca 2012 r. A. P., po odebraniu powyższej uchwały, wniosła na nią zażalenie.
Uchwałą z dnia [...] sierpnia 2012 r. Krajowa Rada Notarialna stwierdziła uchybienie terminu do wniesienia zażalenia. Uchwała ta nie została poddana kontroli sądu administracyjnego.
Pismem z dnia [...] marca 2013 r. A. P. ponownie wystąpiła do Rady Izby Notarialnej w [...] z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o odbyciu aplikacji notarialnej.
Po rozpatrzeniu tego wniosku, Rada Izby Notarialnej w [...] uchwałą z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], mając za podstawę art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), odmówiła A. P wydania zaświadczenia, stwierdzając, że niewykonanie obowiązków objętych programem aplikacji notarialnej, w tym niezaliczenie któregokolwiek z kolokwiów, co miało miejsce w przypadku zainteresowanej, uniemożliwia wydanie zaświadczenia o odbyciu przez nią aplikacji notarialnej.
Powyższą uchwałę A.P. uczyniła przedmiotem zażalenia do Krajowej Rady Notarialnej, wnosząc o jej uchylenie i potwierdzenie uprawnień do otrzymania zaświadczenia o odbyciu aplikacji notarialnej, ewentualnie o uchylenie uchwały i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
Uchwałą z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] Krajowa Rada Notarialna, stosując art. 40 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (t. j.: Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267), uchyliła w całości uchwałę Rady Izby Notarialnej w [...] z dnia [...] marca 2013 r. i umorzyła postępowanie I instancji. Organ II instancji, zwracając uwagę na zasadę ne bis in idem, oznaczającą niemożność dwukrotnego orzekania w tej samej sprawie, wskazał, że ponowne wszczęcie postępowania na wniosek tej samej osoby i w tym samym stanie faktycznym jest sprzeczne z powołaną zasadą, a takie postępowanie od samego początku jest bezprzedmiotowe. Organ wskazał, że zainteresowana ponownie wystąpiła do Rady Izby Notarialnej w [...] z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, pomimo że organ orzekł ostatecznie w sprawie uchwałą z dnia [...] lipca 2012 r. Stan faktyczny sprawy nie uległ jakiejkolwiek zmianie, wobec czego postępowanie w przedmiocie wydania zaświadczenia, zainicjowane wnioskiem zainteresowanej z dnia [...] marca 2013 r. stało się więc bezprzedmiotowe i podlegało umorzeniu.
A.P. powyższą uchwałę uczyniła przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 7 stycznia 2014 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1921/13 uchylił ją, stwierdzając, że została ona wydana z naruszeniem art. 138 § 1 pkt 2 kpa w związku z art. 105 § 1 kpa oraz art. 7 i art. 77 § 1 kpa, jak również art. 8 kpa. Sąd wskazał, że organ, powołując się na obowiązujące w prawie zasady, powinien odwołać się nie do zasady ne bis in idem, odnoszącej się do zakazu ponownego wymierzania kary za ten sam czyn, lecz do zasady res iudicata, czyli powagi rzeczy osądzonej i związanej z nią kwestii bezprzedmiotowości postępowania, w rozumieniu art. 105 § 1 kpa. WSA w Warszawie wskazał, że postępowanie w sprawie zaświadczeń regulują przepisy art. 217 i następnych Kodeksu postępowania administracyjnego, zaś zaświadczenia są poświadczeniem istnienia pewnego stanu. Możliwym jest wobec tego ponowne wydanie zaświadczenia w tej samej sprawie, bez uprzedniego korygowania lub unieważniania pierwotnie wydanego zaświadczenia. Jest ono w istocie rodzajem czynności faktycznych, a te nie korzystają z powagi rzeczy osądzonej. W ocenie Sądu I instancji, przyjąć należało, że osoba, która kwestionowała treść wydanego zaświadczenia mogła dochodzić swojego roszczenia jedynie drogą pośrednią, wnioskując ponownie o wydanie zaświadczenia określonej treści i w razie wydania postanowienia odmownego, mogła wnieść zażalenie do organu wyższego stopnia, a w ostateczności - mogła skorzystać ze skargi do sądu administracyjnego.