- § 10 rozporządzenia KRRiT z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz.U. Nr 12, poz. 153 z późn. zm.) - poprzez przyjęcie, że opłata koncesyjna nie jest opłatą publicznoprawną, podczas gdy opłata za udzielenie koncesji jest opłatą stanowiącą dochód budżetu, z ponoszenia której zwolnieni są prowadzący zakład pracy chronionej.
Następnie pełnomocnik przedsiębiorcy stwierdził, iż w niniejszej sprawie obowiązywał niewątpliwy stan prawny, tj. jednoznaczne przepisy prawa, na podstawie których bez żadnych wątpliwości interpretacyjnych organ winien zwolnić koncesjonariusza z opłaty za udzielenie koncesji. Obowiązująca ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w art. 31 ust. 1 pkt 2, zmienionym przez art. 1 pkt 8 lit a) ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. (Dz.U. Nr 228, poz. 2262) zmieniającym ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych z dniem 1 stycznia 2004 r. wprowadziła bowiem w stosunku do prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej zwolnienia od opłat, z wyjątkiem opłaty skarbowej i opłat o charakterze sankcyjnym. Zwolnienie to dotyczy wyłącznie opłat o charakterze publicznoprawnym, z wyłączeniami zawartymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 31 ustawy. Jednoczenie przedsiębiorca wskazał, iż w świetle obowiązującego brzmienia art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 1997, 137, 926, z późn. zm.) opłata publicznoprawna to świadczenie pieniężne, ogólne, bezzwrotne, przymusowe i mające charakter odpłatny, które pobierane jest na rzecz Skarbu Państwa, gminy, powiatu, województwa lub funduszu celowego (wyrok NSA z 24 lutego 2000 r., sygn. akt S.A./Bk 976/99, ONSA 2001/2/83). Przedsiębiorca powołał się także na wykładnię dokonaną przez Ministerstwo Polityki Społecznej Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zgodnie z którą opłata za udzielenie koncesji jest opłatą publicznoprawną - stanowiąc dochód budżetu państwa, na co wskazuje wprost § 10 rozporządzenia KRRiT z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych, który brzmi - opłaty koncesyjne stanowią dochód budżetu państwa.
Ponadto przedsiębiorca przypomniał, iż w sprawie dotyczącej analogicznego stanu faktycznego przed WSA w Warszawie zapadł wyrok w sprawie sygn. akt: IV SA/Wa 2262/05 z dnia 5 kwietnia 2006 r. Sąd w wyroku tym wskazał, że przepis art. 31 ust. 1 pkt 2, w brzmieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych obowiązującym od 1 stycznia 2004 r., daje prowadzącym zakłady pracy chronionej, otrzymującym koncesję pod rządami tej ustawy, przywilej zwolnienia z opłaty koncesyjnej.
Decyzja wymierzająca opłatę za udzielnie koncesji, we wskazanej przez przedsiębiorcę części, powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego, co doprowadzić musi do zwrotu nienależnie uiszczonej przez koncesjonariusza opłaty koncesyjnej. Zgodnie z tezą wyroku NSA z dnia 17 grudnia 2001 r., sygn. akt III SA 2100/2000 (Lex Polonica nr 362279) przez podatek nadpłacony rozumie się uiszczenie kwoty wyższej od faktycznie należnej, natomiast przez świadczenie uiszczone nienależnie rozumie się zapłatę określonej kwoty pieniężnej mimo, że podatnik nie był do tego zobowiązany. Świadczenie będzie także nienależne w sytuacji, gdy w dacie dokonania świadczenia istniała podstawa prawna świadczenia, jednakże po jego dokonaniu podstawa ta odpadła wobec np. uchylenia, bądź stwierdzenia nieważności decyzji wymiarowej.