Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kramek, , Sędzia WSA Tomasz Janeczko, Sędzia WSA Artur Kuś (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 lutego 2020 r. sprawy ze skargi J.N. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2019 r. znak [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę
1. Postanowieniem nr [...] z [...] czerwca 2019 r. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków (dalej: "organ I instancji", "Konserwator"), działając na podstawie art. 34 § 1 i 2 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2019 r., poz. 1495, dalej: "u.p.e.a."), art. 89 pkt 2, art. 91 ust. 4 pkt 4, art. 92 ust. 6 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2020 r., poz. 282; dalej: "ustawa") oraz art. 124 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r., poz. 256, dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu zarzutów zobowiązanego J. N.(dalej również: "zobowiązany") postanowił uznać zarzuty zobowiązanego za nieuzasadnione.
Organ I instancji przedstawił stan faktyczny i prawny sprawy. W dniu [...] maja 2019 r. wpłynęło do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w [...] pismo J. N., zawierające zarzuty w sprawie prowadzenia postepowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie postanowienia nr [...] z [...] maja 2019 r. oraz tytułu wykonawczego nr[...]z [...] maja 2019 r., w którym nałożono na zobowiązanego grzywnę w celu przymuszenia, celem realizacji obowiązku nałożonego na zobowiązanego decyzją nr [...] z [...] czerwca 2017 r. przez Konserwatora poprzez obowiązek przeprowadzenia prac budowlanych w zakresie naprawczym, polegających na zabezpieczeniu pozostałości budynku dworu położonego w [...] przy ul. [...] gmina [...], dz. o nr. ew. [...], poprzez wykonanie enumeratywnie wskazanych przez organ I instancji czynności. Określony termin wykonania robót budowlanych minął [...] grudnia 2017 r. Skarżący wniósł o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego do czasu rozpatrzenia zarzutu oraz o wydanie postanowienia uznającego zarzut za uzasadniony, opierając się na zarzutach nieistnienia obowiązku o charakterze niepieniężnym oraz niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym.
Konserwator za niesłuszny uznał zarzut nieistnienia obowiązku oraz w zakresie niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym, ponieważ decyzja organu I instancji z [...] czerwca 2017 r. zobowiązująca do przeprowadzenia prac budowlanych była ostateczna i prawomocna, a także nie została uchylona i zmieniona, w związku z czym podlegała wykonaniu. Stwierdzono, że nie można mówić o niewykonalności ww. decyzji w kontekście przesłanek zawartych w art. 33 § 1 pkt 5 u.p.e.a. Wskazano, że w myśl powołanego przepisu niewykonalność obowiązku oznacza istnienie trwałych, niezależnych od zobowiązanego przyczyn o charakterze prawnym lub faktycznym, uniemożliwiających w sposób nieusuwalny jego wykonanie.
Organ I instancji stwierdził, że niezasadnym był zarzut J. N. w zakresie stwierdzenia, iż decyzja nakładająca na właściciela zabytku przeprowadzenia prac zabezpieczających narusza uprzednio wydane ostateczne i prawomocne decyzje, w tym m. in. decyzję z [...] kwietnia 1979 r., znak [...] na częściową rozbiórkę zabytkowego obiektu, albowiem przedmiotowy zabytek nie został skreślony z rejestru zabytków. Wskazano również na decyzje MKiDN nr [...] z [...] maja 2012 r. oraz nr [...] z [...] października 2015 r., którymi odmówiono wykreślenia z rejestru zabytków dworu w [...].