Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Monika Kramek (spr.), Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska, sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 września 2018 r. sprawy ze skargi G. H. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów oddala skargę
Minister Zdrowia postanowieniem z dnia [...] października 2017 r. znak: [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: "k.p.a", oraz art. 18 w zw. z art. 34 § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r., poz. 599 ze zm., dalej: "u.p.e.a") - utrzymał w mocy postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] (dalej: "[...] PWIS") z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...], o odmowie uwzględnienia zarzutów wniesionych przez [...] (dalej: :skarżąca"), jako nieuzasadnionych.
Z akt postępowania administracyjnego wynika, że pismem z dnia 18 listopada 2016 r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] (dalej: "PPIS") skierował do skarżącej upomnienie, wzywając do wykonania obowiązku poddania małoletniego [...], obowiązkowym szczepieniom.
Pismem z dnia 21 lutego 2017 r. PPIS wniósł o wszczęcie wobec skarżącej postępowania egzekucyjnego, przesyłając jednocześnie wystawiony przez ten organ tytuł wykonawczy nr [...] z dnia [...] lutego 2017 r.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2017 r. [...] PWIS odmówił uwzględnienia zarzutów skarżącej.
Po rozpatrzeniu zażalenia Minister Zdrowia postanowieniem z dnia [...] października 2017 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie uznając, że postępowanie egzekucyjne, mające na celu przymuszenie do wykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym, jakim jest zaszczepienie dziecka, było prowadzone w sposób prawidłowy.
Odnosząc się do zarzutu braku wymagalności obowiązku określonego w tytule wykonawczym, organ zauważył, że wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych i grupy osób obowiązanych do poddania się tym szczepieniom zostały określone w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 947 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 182, poz. 1086 ze zm.).
Zgodnie z § 5 powołanego rozporządzenia, obowiązkowe szczepienia ochronne są prowadzone z uwzględnieniem Programu Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, corocznie. Szczepienia obowiązkowe są realizowane przez osoby upoważnione, będące realizatorami obowiązkowych szczepień ochronnych w terminach i zgodnie ze szczegółowymi wskazaniami dotyczącymi stosowania poszczególnych szczepionek i zgodnie z aktualną wiedzą medyczną. Terminy realizacji obowiązku wykonania poszczególnych szczepień są uwarunkowane zaleceniami, jakie definiuje Program w zależności od kalendarzowego wieku dziecka. Ponadto obowiązek ten stał się egzekwowalny w chwili wejścia osoby objętej obowiązkiem w granice wiekowe zakreślone przez ustawę - w tym bowiem okresie obowiązkowe szczepienia ochronne powinny zostać wykonane.
Organ wskazał na podnoszoną przez skarżącą w zażaleniu okoliczność, że na dzień wystawienia tytułu wykonawczego, jak i na dzień wydania zaskarżonego postanowienia, małoletni [...] nie miał wykonanego badania kwalifikacyjnego do szczepień oraz, że w opinii skarżącej powyższe badanie nie zostało określone jako obowiązkowe, a tym samym skarżąca miała prawo odmowy wyrażenia zgody na jego wykonanie. W jej ocenie powyższy fakt znany był organowi egzekucyjnemu i wobec tego nie było podstaw do wydania zaskarżonego postanowienia.