Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot, Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Protokolant Referent Magdalena Krawczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017 r. w Radomiu sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Gminy w [...] z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za wykonanie przyłącza wodociągu "[...]" stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
W dniu [...] września 2010 roku Rada Gminy w S. nad W. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia opłaty za wykonanie przyłącza do wodociągu
,, [...]’’. Jako podstawę prawną podjęcia uchwały wskazano art. 7 ust.1 pkt 3 oraz art. 18 ust.2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym
(DZ.U z 2001 roku, nr 142, poz. 1591 ze zm. dalej jako u.s.g.) oraz art. 3 ust.1 w związku z art. 2 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorczym odprowadzaniu ścieków( DZ.U z 2006 roku, nr 123, poz. 858 ze zm. dalej jako ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę). W oparciu o powyższe Rada Gminy uchwaliła:
§ 1.1 ustala się kwotę dopłaty do wykonania przyłącza do sieci wodociągu
,, [...]’’dla odbiorców w wysokości [...] zł ;
1.2 kwotę określoną w ust.1, zamawiający odbiorca zobowiązany jest wpłacić równocześnie z zawarciem umowy o wykonanie przyłącza, w § 2.1 wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy S. nad W., w § 3.1 uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
W skardze złożonej do Sądu Prokurator Rejonowy w L. wniósł o stwierdzenie nieważności wyżej powołanej uchwały. Zaskarżonej uchwale zarzucał rażące naruszenie prawa materialnego tj. art. 7 ust.1 pkt 3 i art. 18 ust.2 pkt 15 u.s.g oraz art. 3 ust.1 w związku z art. 2 pkt 6 i 7 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę poprzez uznanie, że przepisy te stanowią podstawę prawną do nałożenia w drodze uchwały Rady Gminy obowiązku ponoszenia opłat za przyłączenie do urządzeń wodociągowych.
W uzasadnieniu skarżący wskazywał, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, co czyni dopuszczalnym stwierdzenie jej nieważności po upływie terminu z art. 94 ust.1 u.s.g., niezależnie od daty uchwalenia aktu. Kwalifikacja uchwały Rady Gminy nakładającej obowiązek uiszczenia opłaty za przyłączenie nieruchomości do sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej jako aktu prawa miejscowego, jest powszechnie przyjmowana w orzecznictwie( por. wyroki NSA z 13 grudnia 2000 roku, syg. akt II SA/Wa 2320/00; z 29 sierpnia 2006 roku, syg. akt II OSK 730/06).
W podstawie prawnej zaskarżonej uchwały wskazano na przepisy art. 7 ust.1 pkt 3 i art. 18 ust.2 pkt 15 u.s.g. oraz art. 3 ust.1 w związku z art. 2 pkt 6 i 7 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Z treści art. 84 Konstytucji RP wynika jednoznacznie, że obywatel jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych przewidzianych wyłącznie ustawą. W polskim prawie żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnie powszechnie obowiązujących.
W ocenie skarżącego takim przepisem nie może być powołany przepis art. 7 ust.1 pkt 3 u.s.g., który w istocie określa zadania własne gminy obejmujące sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną. Przepis ten ma charakter organizacyjny. Nie jest to przepis prawa materialnego, a tym bardziej nie zawiera on delegacji do stanowienia jakiegokolwiek aktu prawa miejscowego. Regulacja art. 18 ust.2 pkt 15 u.s.g. stanowi normę ogólną kompetencyjną dla organu uchwałodawczego gminy w zakresie stanowienia prawa w sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady gminy i nie może stanowić samodzielnej podstawy do podjęcia jakiejkolwiek uchwały przez radę gminy. Uzupełnia jedynie upoważnienie, które musi wynikać z przepisu rangi ustawowej, przy czym upoważnienie to musi być wyraźne, a nie tylko pośrednio wynikające z ustawy.