Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik (spr.), Sędziowie NSA Jan Rudowski, Jan Zając, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "M." Spółki z o.o. z/s w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 marca 2004 r. sygn. akt I SA/Ka 685/03 w sprawie ze skargi "M." Spółki z o.o. z/s w B. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 25 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania w tym podatku p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
FSK 1826/04
U z a s a d n i e n i e
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 25 marca 2004 r., I SA/Ka 685/03, oddalił skargę Spółki z o.o. "M." w B. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 25 lutego 2003 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Skarżąca Spółka, reprezentowana przez doradcę podatkowego, wniosła skargę kasacyjną od powyższego wyroku, żądając jego uchylenia. W skardze kasacyjnej wskazano, że podstawę kasacji stanowi:
1/ zarzut faktyczny polegający na niezgodności ustaleń faktycznych sądu z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w szczególności poprzez ustalenie, że powód, dokonując eksportu towaru, nie posiadał faktury zakupu,
2/ nowe dowody, których powód nie mógł powołać w pierwszej instancji,
3/ zarzut naruszenia prawa procesowego poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i nieuwzględnienie stanu faktycznego wynikającego z deklaracji EUR 1; Izba Skarbowa naruszyła art. 122 Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej przedstawiono stan faktyczny sprawy oraz stanowisko sądu administracyjnego pierwszej instancji zawarte w zaskarżonym wyroku, nie powołując żadnych przepisów prawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Problematyka wymogów, jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna, była już wielokrotnie podejmowana przez Naczelny Sąd Administracyjny. W ponad rocznej jego działalności, na tle bogatego orzecznictwa ugruntował się pogląd, co do tego, jak powinna być skonstruowana skarga kasacyjna. Wynika z niego, że art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wprowadził dwa rodzaje wymagań, jakie winna spełniać. W pierwszej kolejności, stosownie do art. 46 i 47 wymienionej ustawy, powinna ona czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym /przesłanki formalne/, co oznacza, że w skardze kasacyjnej należy oznaczyć sąd, do którego jest skierowana, podać imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; oznaczyć rodzaj sądu; zamieścić osnowę skargi kasacyjnej; podpis jej autora; wymienić załączniki; oznaczyć miejsce zamieszkania stron i ich pełnomocników lub adres do doręczeń. Po drugie, skarga kasacyjna winna spełniać wymagania szczególne właściwe tylko dla niej /przesłanki materialne/, a mianowicie powinna zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia; wskazanie, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części; przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia; wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia wraz z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Jeżeli chodzi o podstawy kasacyjne, to stosownie do art. 174 są nimi:
- naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie /pkt 1/,
- naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy /pkt 2/.
Należy zatem przede wszystkim wskazać konkretny przepis /przepisy/, prawa materialnego lub procesowego, który w ocenie wnoszącego skargę kasacyjną został naruszony przez sąd administracyjny pierwszej instancji. Dopełnienie tego wymogu jest konieczne, ponieważ wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi jest związany Naczelny Sąd Administracyjny /art. 183 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/. Nie jest więc dopuszczalne przytoczenie podstaw kasacyjnych w formie ogólnych zarzutów bez wskazania konkretnego przepisu prawnego. Należy przy podkreślić, że przy sporządzaniu skargi kasacyjnej wprowadzono tzw. przymus adwokacki, dotyczący także radców prawnych, a w sprawach obowiązków podatkowych - doradców podatkowych /art. 175 par. 1 i 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/, aby nadać temu środkowi odwoławczemu charakter pisma o wysokim stopniu sformalizowania, gdy chodzi o wymagania dotyczące podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia, jako istotnych elementów konstrukcyjnych skargi kasacyjnej; por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2000 r., IV CKN 1518/00 /OSNC 2001 nr 3 poz. 39/ i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 sierpnia 2004 r., FSK 299/04 /nie publ./.