Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 1400/10 w sprawie ze skargi J. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie rozgraniczenia nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną, 2. zwrócić skarżącej J. Ż. ze środków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 1400/10, oddalił skargę kasacyjną J. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie rozgraniczenia nieruchomości.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła J. Ż. postulując jego uchylenie oraz "merytoryczne rozpoznanie problemu, czy wójt może być w postępowaniu administracyjnym o rozgraniczenie jednocześnie organem prowadzącym postępowanie i jego uczestnikiem w sytuacji, gdy jedna z rozgraniczanych nieruchomości stanowi własność gminy - drogę." Skarżąca wniosła również o zwrot kosztów sądowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., poza niewystępującymi w rozpatrywanej sprawie przypadkami nieważności postępowania sądowego, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza, że jest związany jej podstawami i wnioskami. Granice te wyznaczają zarzuty kasacyjne sformułowane, przedstawione i uzasadnione zgodnie z wymogami prawnymi wynikającymi z unormowań art. 174 i art. 176 P.p.s.a. W szczególności zarzuty te winny wskazywać adekwatne do danej sprawy, konkretne przepisy prawa, znajdujące się w obszarze stosowania sądów administracyjnych, które zdaniem strony skarżącej naruszył Sąd I instancji wydając zaskarżony wyrok.
Skarga kasacyjna ma charakter wysoce sformalizowany. Wymogi jakie powinna spełnić określone zostały w art. 176 P.p.s.a. Niektóre z tych wymogów mają charakter bezwzględny, co oznacza, że ich niespełnienie uniemożliwia rozpoznanie skargi kasacyjnej i w rezultacie ewentualne jej uwzględnienie. Przepis ten zastrzega - obok wymogów formalnych, jakim powinno odpowiadać każde pismo procesowe w postępowaniu sądowym - też wymogi oparte o przesłanki materialne, do których należy: oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. W judykaturze przyjmuje się jednolicie, że niespełnienie wymagań szczególnych, przewidzianych tylko dla skargi kasacyjnej, wymienionych w art. 176 P.p.s.a. po wyrazie "oraz" stanowi wadliwość w zakresie elementów konstrukcyjnych, które nie podlegają sanacji i powodują, że skarga kasacyjna dotknięta jest brakiem istotnym i nienaprawialnym, a w związku z tym podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna (p. postanowienia NSA z dnia 12 lipca 2004 r., sygn. akt FSK 1187/04, ONSAiWSA z 2004 r., Nr 1, poz. 13, z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. akt OSK 570/04, LEX nr 837643), które to obecny skład w pełni podziela.
Jak wskazano wyżej, do obligatoryjnych elementów konstrukcyjnych skargi kasacyjnej należy m.in. przytoczenie podstaw kasacji (art. 174 P.p.s.a.) i ich uzasadnienie. Autor skargi kasacyjnej obowiązany jest więc do wskazania konkretnych przepisów naruszonych przez Sąd zaskarżonym wyrokiem, przy czym w przypadku zarzutu naruszenia prawa materialnego należy podać, czy wadliwość jest wynikiem błędnej wykładni, czy też niewłaściwego jego zastosowania, czy ewentualnie skutkiem obydwu tych przyczyn oraz uzasadnić taki zarzut. Natomiast w przypadku naruszenia przepisów postępowania również należy wskazać te przepisy, uzasadnić zarzut i wykazać, że zarzucane naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny władny jest badać sprawę jedynie z punktu widzenia podstawy kasacyjnej i nie może domyślać się przy tym intencji jej autora, ani wnioskować czego strona skarżąca oczekuje od sądu. Z tych względów przy sporządzaniu skargi kasacyjnej, ustawodawca wprowadził obowiązek korzystania z profesjonalnych pełnomocników, tj. osób, o których mowa w art. 175 P.p.s.a. Zgodnie z § 2 tego przepisu, przymusu adwokacko-radcowskiego nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Od osób z odpowiednim przygotowaniem prawniczym oczekuje się bowiem znajomości przepisów procedury obowiązującej w postępowaniu sądowym.