Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 305/11 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Z. T. na rozkaz personalny Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 1986 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia z [...] postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 305/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. T. na rozkaz personalny Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 1986 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze [...].
W uzasadnieniu, Sąd pierwszej instancji wskazał, że rozkaz został wydany na podstawie art. 73 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z 31 lipca 1985 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 38, poz. 181 z późń. zm. - dalej jako u.s.f.). W dniu 8 lutego 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła przekazana przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji skarga Z. T. z [...] listopada 1987 r. na wskazany wyżej rozkaz personalny.
W ocenie Sądu skarga w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna. W dacie wydania zaskarżonego rozkazu personalnego obowiązywał art. 196 § 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Przepis ten wymieniał enumeratywnie rodzaje spraw, w których możliwe było zaskarżenie decyzji administracyjnych do sądu administracyjnego. Art. 196 § 3 k.p.a. stanowił natomiast, że ustawy szczególne mogą przewidywać możliwość zaskarżenia do sądu decyzji administracyjnych także w innych sprawach niż określone w § 2. Sąd podkreślił, że ani przepisy k.p.a. w ówczesnym brzmieniu, ani też przepisy powołanej wyżej ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej nie przewidywały możliwości zaskarżenia do sądu administracyjnego rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia funkcjonariusza ze [...]. Skoro więc obowiązujące w dniu wydania zaskarżonej decyzji przepisy prawa nie przewidywały możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego na tego typu rozstrzygnięcia, to należy uznać, że skarga w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W skardze kasacyjnej, zaskarżono powyżej opisane postanowienie w całości, zarzucając Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.: 1. art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") w zw. z art. 196 § 2 i 3 k.p.a. poprzez nieprawidłowe przyjęcie, że na dzień złożenia skargi przez skarżącego od rozkazu personalnego z [...] grudnia 1986 r. na podstawie ówcześnie obowiązujących przepisów, sąd administracyjny nie mógł kontrolować decyzji o zwolnieniu ze [...]; 2. art. 97 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm. - zwana dalej ustawą wprowadzającą) poprzez nieprawidłowe przyjęcie, że do skargi skarżącego wniesionej przed 2004 r. nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Niezastosowanie art. 97 § 1 ustawy wprowadzającej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uniemożliwiło merytoryczne rozpoznanie skargi i miało wpływ na treść zaskarżonego postanowienia. Zarzucono również naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 73 ust. 1, art. 20 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 3 u.s.f., poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że rozkaz personalny z [...] grudnia 1986 r. rozstrzyga wyłącznie kwestię zwolnienia ze służby, podczas gdy rozstrzygał on również o wymierzeniu skarżącemu kary dyscyplinarnej.