Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Kacprzak, , , po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku K. B. i Z. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej K. B. i Z. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 227/09 o oddaleniu skargi K. B. i Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ciechanowie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 227/09 oddalił skargę K. B. i Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ciechanowie z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli K. B. i Z. B.
Ponadto w piśmie z dnia 30 lipca 2009 r. skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, iż w oparciu o tę decyzję Wójt Gminy Z. wezwał ich do uiszczenia opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności w kwocie 50.121,10 zł. Skarżący wyjaśnili, iż nie posiadają takiej kwoty i jej egzekucja byłaby możliwa tylko z posiadanej przez skarżących nieruchomości.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 29 września 2009 r., sygn. akt I OSK 1333/09, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odmówił skarżącym wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niewskazanie okoliczności uzasadniających uwzględnienie wniosku.
W dniu 19 października 2009 r. skarżący ponownie złożyli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Z uzasadnienia wniosku oraz dołączonych do niego dokumentów wynikało, iż utrzymują się oni wraz z dwójką uczących się dzieci z gospodarstwa rolnego o powierzchni 2 ha, z którego dochód roczny wynosi 2.525,03 zł. Posiadają zobowiązanie kredytowe w Banku Spółdzielczym w Z. na łączną kwotę 84.400 zł. Ponadto, skarżący wyjaśnili, że Z. B. od kilku miesięcy jest na zwolnieniu, którego stawka wynosi 10 zł.
Na wezwanie Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący dodatkowo w piśmie z dnia 27 listopada 2009 r. wyjaśnili, że otrzymują dopłaty bezpośrednie w łącznej wysokości 3.715,79 zł rocznie, a rzeczywisty dochód z prowadzonego przez nich gospodarstwa wyniósł w tym roku około 1.000 zł. Do pisma dołączyli wyciąg z rachunku bankowego, którego saldo na dzień 31 października 2009 r. wynosiło 8.294,32 zł. Przedstawili również harmonogram spłat kredytów, z których wynika, iż roczna spłata rat tych kredytów wynosi 14.050zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. ), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji w/w normy prawnej wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, popartych odpowiednimi dokumentami, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczyć należy, iż chodzi tu o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.