Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt II SAB/Rz 172/17 odrzucające skargę I. Ś. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. w przedmiocie braku złożenia propozycji służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt II SAB/Rz 172/17, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", odrzucił skargę I. Ś. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. w przedmiocie braku złożenia propozycji służby. W uzasadnieniu wskazał, że pismem z dnia [...] maja 2017 r. funkcjonariuszka Służby Celno-Skarbowej I. Ś. otrzymała od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. propozycję pracy, złożoną w trybie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. 2016, poz. 1948 ze zm.) dalej zwanej "p.w. KAS". Propozycję tę przyjęła. Niezależnie od tego złożyła skargę do WSA w Rzeszowie na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w R. polegającą na braku złożenia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej. Podniosła, że organ miał obowiązek prawny wynikający z art. 165 ust. 7 p.w. KAS złożenia jej propozycji służby, była bowiem funkcjonariuszką Służby Celno-Skarbowej.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w R. wskazał na brak właściwości sądu administracyjnego w sprawie.
W ocenie Sądu pierwszej instancji skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna ze względu na brak właściwości sądów administracyjnych do orzekania w przedmiocie legalności wskazanego w niej przedmiotu zaskarżenia. Wskazano, że zasadniczym zagadnieniem dla oceny dopuszczalności przedmiotowej skargi na niepodjęcie czynności złożenia pisemnej propozycji, o której mowa w art. 165 ust. 7 ustawy wprowadzającej z dnia 16 listopada 2016 r., jest kwalifikacja tej czynności w świetle typów zaskarżalnych form z art. 3 § 2 pkt 1-4 p.p.s.a. Sąd stanął na stanowisku, że czynność złożenia pisemnej propozycji, o której mowa w art. 165 ust. 7 p.w. KAS, nie stanowi decyzji ani postanowienia, nie spełnia też warunków określonych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Nie sposób bowiem przyjąć, że dotyczy bezpośrednio i konkretyzuje prawa lub obowiązki administracyjnoprawne wynikające z przepisów prawa. Ponadto mieści się ona w granicach władztwa służbowego (pracowniczego). Skoro zatem czynność, o której mowa w art. 165 ust. 7 p.w. KAS, nie stanowi aktu lub czynności z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i jednocześnie nie stanowi zaskarżalnej formy działania określonej w art. 3 § 2 pkt 1-3 i 4a tej ustawy albo w przepisach szczególnych, to zdaniem Sądu wojewódzkiego należy przyjąć, że w aktualnym stanie prawnym nie jest również dopuszczalne zaskarżenie bezczynności polegającej na niepodjęciu tej czynności w ustawowym terminie.
Skargę kasacyjną na to postanowienie złożyła I. Ś., zaskarżając je w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenie zwrotu kosztów postępowania za obie instancje. Zarzuciła naruszenie następujących przepisów prawa, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: