Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. i H. małż. J., F. W. i T. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 października 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 612/06 odrzucającego skargę H. J., F.W. i T. W. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [....] lipca 2006 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za grunty przejęte pod drogi publiczne postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia
12 października 2006 r. odrzucił skargę H. J., F. W.
i T. W. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lipca 2006 r.
w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za grunty przejęte pod drogi publiczne. W motywach postanowienia podał, że w myśl art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.) sąd bez wezwania odrzuca pismo wniesione przez adwokata lub radcę prawnego, które nie jest należycie opłacone. W niniejszej sprawie skarga została wniesiona w sprawie z zakresu nieruchomości. Podlegała zatem wpisowi stałemu w wysokości 200 zł, zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, ze zm.). Od powyższej skargi, złożonej przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wpis ten nie został uiszczony. W związku z tym podlegała ona odrzuceniu bez wezwania do uiszczenia opłaty, zgodnie z powołanym art. 221 ustawy.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożyli H. i H. małż. J., F.W. i T. W., reprezentowani przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, jak również o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania "skargowo-kasacyjnego". Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:
1) naruszenie art. 221 ustawy P.p.s.a. w związku z § 2 ust. 3 pkt 5 cyt. rozporządzenia w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie,
2) naruszenie przepisów art. 216, art. 220 § 3 i art. 231 P.p.s.a., poprzez ich niezastosowanie.
Autor skargi kasacyjnej wskazał, że § 2 ust. 3 rozporządzenia określa wysokość wpisu w sprawach skarg nieobjętych wpisem stosunkowym. Zgodnie zaś z art. 231 w związku z art. 216 ustawy P.p.s.a., w przypadku, gdy przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, pobiera się wpis stosunkowy. W niniejszej sprawie zaskarżona została decyzja Wojewody Podlaskiego w przedmiocie uchylenia decyzji Starosty Suwalskiego i umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za grunty przejęte pod drogi publiczne. Przedmiotem zaskarżenia są więc należności pieniężne.
Od ich wysokości powinien zostać uiszczony wpis stosunkowy. Do uiszczenia takiego wpisu skarżący nie zostali wezwani przez Sąd I instancji. Jednocześnie, autor skargi kasacyjnej podniósł, iż wskazany w § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia obowiązek wskazania sygnatury akt na dowodzie wpłaty wpisu sądowego nie może zostać spełniony przy wnoszeniu pism wszczynających sprawę. Skarga jest zaś pismem wszczynającym sprawę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Przedmiotem skargi H. J., F.W. i T. W. była decyzja Wojewody Podlaskiego uchylająca decyzję organu I instancji o odmowie ustalenia odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogi publiczne oraz umarzająca postępowanie administracyjne w tym przedmiocie, z uwagi na przedawnienie roszczeń o wypłatę odszkodowania. Skarga dotyczyła więc aktu, który kwestionował zasadność prowadzenia postępowania w przedmiocie ustalenia odszkodowania, nie zaś aktu ustalającego lub odmawiającego ustalenia konkretnej kwoty odszkodowania. Przedmiotem zaskarżenia nie była więc należność pieniężna, ale fakt umorzenia postępowania administracyjnego z uwagi na upływ dziesięciu lat od chwili wystąpienia zdarzenia uzasadniającego przyznanie odszkodowania. Sąd I instancji prawidłowo zatem uznał, że skarga H. J., F. W. i T. W. podlegała wpisowi stałemu, zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku prawidłowo zastosował art. 221 ustawy P.p.s.a., zgodnie z którym pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatrzył się również naruszenia art. 216, art. 231 i art. 220 § 3 ustawy P.p.s.a. Dlatego skargę kasacyjną należało oddalić, na podstawie art. 184 ustawy P.p.s.a.