Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie: Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Sędzia NSA del. Jolanta Sikorska Protokolant st. asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2451/12 w sprawie ze skargi K.G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia: 1. umorzyć postępowanie kasacyjne, 2. zwrócić K.G. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z 5 czerwca 2013 r., I SA/Wa 2451/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: "WSA") w Warszawie oddalił skargę K.G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu tego wyroku sąd I instancji ujawnił, że decyzją z [...] listopada 1977 r. nr [...], Naczelnik Gminy Lesznowola zezwolił Zakładowi Energetycznemu Warszawa - Teren w Warszawie na budowę linii energetycznej napowietrznej 220 kV na terenie gminy Lesznowola m. in. na nieruchomości stanowiącej działkę nr 1, położonej w W. Podaniem z 14 czerwca 2009 r. K.G. zwróciła się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: "SKO") w Warszawie o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z [...] listopada 1977 r. w części dotyczącej jej nieruchomości oznaczonej nr 1, ponieważ - jak twierdziła, wydano ją z rażącym naruszeniem prawa. Postanowieniem z [...] lutego 2010 r. nr [...], utrzymanym w mocy postanowieniem z [...] marca 2010 r. nr [...], SKO w Warszawie przekazało ww. wniosek zgodnie z właściwością Wojewodzie Mazowieckiemu. Z kolei wyrokiem z 25 listopada 2010 r. sygn. I SA/Wa 1072/10, WSA w Warszawie oddalił skargę K.G. na postanowienie Kolegium z [...] lutego 2010 r.
Po rozpatrzeniu podania wnioskodawczyni Wojewoda Mazowiecki decyzją z [...] listopada 2011 r., nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy Lesznowola z [...] listopada 1977 r. w żądanym zakresie. Uzasadniając te decyzję wyjaśniono, że podstawą prawną źródłowej decyzji był art. 35 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. Nr 10, poz. 64) i przepis ten zezwalał na zakładanie na nieruchomościach m. in. przewodów służących do przesyłania elektryczności oraz urządzeń technicznych niezbędnych do korzystania z nich, a zatem na ograniczenie prawa własności. Decyzja ta zezwalała na wejście na teren nieruchomości w Gminie Lesznowola, przez które miała przebiegać ww. linia napowietrzna. Nie stanowiła ona natomiast kolejnej decyzji zezwalającej na inwestycję, którą była decyzja Prezydenta Miasta Warszawy z [...] października 1977 r. nr [...] o pozwoleniu na budowę. Nie była to również decyzja wywłaszczeniowa, a podmiot ją uzyskujący nie musiał legitymować się prawem dysponowania danym terenem, na który to brak wskazywano w piśmie inicjującym postępowanie. Natomiast fakt pominięcia wnioskodawczyni w tamtym postępowaniu może stanowić co najwyżej podstawę do wznowienia postępowania na w trybie art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "K.p.a."), a nie stwierdzenia nieważności decyzji. W relacji do objętej wnioskiem części decyzji nie zaszła żadna z przesłanek określonych w art. 156 § 1 K.p.a.
W odwołaniu od powyższej decyzji K.G. zarzuciła, że organ I instancji nie rozpatrzył istoty sprawy i nie odniósł się do stawianych przez nią zarzutów. Dlatego domagała się jej uchylenia i orzeczenia zgodnie z jej żądaniem, ewentualnie przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.