Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 692/14 w sprawie ze skargi Gminy [...] na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r. znak [...] w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania administracyjnego postanawia: 1. umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym; 2. zwrócić Wojewodzie [...] - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - cały uiszczony wpis od skargi kasacyjnej w kwocie 100 (sto) złotych.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 692/14, w sprawie ze skargi Gminy [...], uchylono postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r. znak [...] oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania administracyjnego, określono, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane oraz zasądzono zwrot kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Wojewoda [...].
Pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) pełnomocnik skarżącego kasacyjnie cofnął skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 692/14.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako "P.p.s.a.") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Przepis ten ma również odpowiednie zastosowanie do skarg kasacyjnych na mocy art. 193 P.p.s.a.
Skarżący kasacyjnie może więc rozporządzać skargą kasacyjną po jej wniesieniu, ponieważ jego oświadczenie w tej kwestii jest, co do zasady, wiążące dla sądu. Natomiast odpowiednie stosowanie w postępowaniu kasacyjnym art. 60 P.p.s.a. oznacza, że należy odmówić uwzględnienia żądania skarżącego w sytuacji, gdy cofnięcie spowodowałoby uprawomocnienie się zaskarżonego orzeczenia wydanego w postępowaniu sądowoadministracyjnym dotkniętym wadą nieważności, którą stosownie do art. 183 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny bierze pod rozwagę z urzędu, niezależnie od granic skargi kasacyjnej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 20 czerwca 2008 r., sygn. akt II FSK 575/07 - Lex nr 479000; z 27 czerwca 2008 r., sygn. akt II FSK 573/07 - Lex 475575; z 23 września 2010 r., sygn. akt I OSK 1517/10 - Lex 741557).
W niniejszej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, że zachodzi jakakolwiek z przesłanek nieważności postępowania wymienionych w art. 183 § 2 P.p.s.a., jak również że cofnięcie zmierza do obejścia prawa. Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że cofnięcie skargi kasacyjnej jest dopuszczalne.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 oraz art. 232 § 1 pkt 1 w związku z art. 193 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.