Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi konstytucyjnej J. K. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2007 r. sygn. akt I OSK 915/06 o oddaleniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego postanawia: odrzucić skargę
Wyrokiem z dnia 7 lutego 2007 r. sygn. akt I OSK 915/06 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną J. K..
W dniu 25 października 2007 r. (data stempla pocztowego) skarżący wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo zatytułowane "skarga konstytucyjna", w którym stwierdził, iż środek ten wniesiony został na powyżej wskazany wyrok, domagając się jednocześnie ponownego rozpatrzenia sprawy. W uzasadnieniu pisma skarżący powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 2007 r., którym orzeczono o niezgodności z Konstytucją przepisów ustawy o emeryturach i rentach.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: wniesiony przez stronę środek prawny podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny.
W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż do rozpoznania skargi konstytucyjnej właściwym jest Trybunał Konstytucyjny, co wynika z treści art. 46 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.). Zatem za niewłaściwe uznać należy wniesienie tego środka prawnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ponadto podkreślenia wymaga, iż skarga konstytucyjna winna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że skarżącym jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych. Obowiązek dochowania przymusu adwokacko radcowskiego wynika z art. 48 ust. 1 tej ustawy, zaś w razie niemożności poniesienia kosztów pomocy prawnej skarżący może zwrócić się do sądu rejonowego jego miejsca zamieszkania o ustanowienie dla niego adwokata lub radcy prawnego z urzędu.
Z uwagi na zamieszczenie żądania ponownego rozpatrzenia sprawy pismo J. K. mogło być potrkatowane jako skarga o wznowienie postępowania w trybie art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jednakże sporządzenie skargi o wznowienie postępowania sądowego obciążone jest obowiązkiem zachowania przymusu adwokacko radcowskiego w wypadku, gdy żądanie wznowienia dotyczy postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, co wynika z art. 276 powołanej ustawy. J. K. sporządził środek prawny osobiście, zaś z akt sprawy nie wynika, aby był osobą uprawnioną do jego sporządzenia. Brak formalny pisma w tym zakresie nie podlega uzupełnieniu, a uchybienie ustawowemu obowiązkowi powoduje niedopuszczalność wniesionego środka procesowego.
W odniesieniu zaś do wniosku o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu w sytuacji gdy strona korzystała z pełnomocnika z wyboru ustanowionego do złożenia skargi kasacyjnej i reprezentowania strony w tylko w postępowaniu w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi, a jej obecna sytuacja materialna nie pozwalałaby na ponoszenie wydatków z tytułu zastępstwa procesowego, należy stwierdzić, iż winna zwrócić się do Sądu z odpowiednim wnioskiem, złożonym na urzędowym formularzu. Formularz taki można uzyskać nieodpłatnie w sekretariatach wojewódzkich sądów administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w siedzibie organu zarządzającego gminy właściwej dla miejsca zamieszkania strony.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 193, art. 276 i art. 280 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.