Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku R.P. o sprostowanie, uzupełnienie i wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. akt I OW 142/13 o oddaleniu wniosku R.P. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy [..]a Starostą Powiatu [..]w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku dotyczącego wydzielenia części nieruchomości postanawia: oddalić wniosek o sprostowanie, uzupełnienie i wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r.
Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniosek R.P. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy [..]a Starostą Powiatu [..]w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku dotyczącego wydzielenia części nieruchomości.
Wnioskiem z dnia 6 lutego 2014 r. R.P. wystąpił o sprostowanie oczywistej omyłki w uzasadnieniu postanowienia NSA z dnia 9 grudnia 2013 r., uzupełnienie sentencji w/w postanowienia zgodnie z przepisem 156 § 3 P.p.s.a. lub wykładnię w/w postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 - zwanej dalej P.p.s.a.) Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Wykładnia gramatyczna komentowanego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć więc charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgodka- Medek. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Zakamycze 2005, str. 359). Sprostowanie w żadnym wypadku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Nie może też sprostowanie wprowadzać zmian merytorycznych w uzasadnieniu orzeczenia, a tego właśnie dotyczy wniosek R. P..
Na uwzględnienie nie zasługuje także wniosek o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r. Zgodnie, bowiem z art. 157 § 1 P.p.s.a. strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu, a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
Na podstawie art. 166 P.p.s.a. reguły odnoszące się do wyroków, a określone we wskazanych wyżej przepisach, znajdują zastosowanie również w odniesieniu do postanowień.
Stwierdzić trzeba, iż przedmiotem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym był wniosek R.P. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy [..]a Starostą Powiatu [..]w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku dotyczącego wydzielenia części nieruchomości i w tym zakresie został on rozpoznany. W niniejszej sprawie nie zachodził również przypadek konieczności zamieszczenia w postanowieniu dodatkowego orzeczenia.
Z kolei art. 158 P.p.s.a. stanowi, iż Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Wniosek strony o dokonanie wykładni winien wskazywać wprost, który fragment uzasadnienia budzi jej wątpliwości bądź jest dla niej niezrozumiały i dlaczego. W przedmiotowej sprawie wniosek o dokonanie wykładni jest jednak w istocie polemiką z rozstrzygnięciem Sądu, strona nie chce bowiem, wbrew jej deklaracjom, aby wyjaśnić wątpliwości co do uzasadnienia orzeczenia, stawia jedynie argumenty wskazujące - jej zdaniem - na błędny tok działania Sądów oraz organów podważając trafność podjętych w sprawie rozstrzygnięć.
Argumentacja zawarta we wniosku skarżącego jest faktycznie próbą zakwestionowania prawidłowości ww. orzeczenia, co jest niedopuszczalne, bowiem orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego ma przymiot prawomocności i nie podlega zaskarżeniu. W warunkach przedmiotowej sprawy brak jest podstaw do zmiany postanowienia z dnia 9 grudnia 2013 r. poprzez jego sprostowanie, uzupełnienie, czy też wykładnię, tak w sentencji tegoż rozstrzygnięcia, jak i w zakresie jego uzasadnienia.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 156 § 1 i 2, art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 w zw. z art. 166 i art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.