Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Cezary Ciwiński po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza W. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem W. a Prezydentem Miasta Ł. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S. M. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Burmistrza W. jako organ właściwy w sprawie.
Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W., działając z upoważnienia Burmistrza W., wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Ł. a Burmistrzem W., w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S. M. (dalej jako: "wnioskodawca") o skierowanie do domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wskazano, że pismem z dnia [...] lipca 2016 r. wnioskodawca zwrócił się do Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. o skierowanie go do Domu Pomocy Społecznej - Dom Seniora A. w S., w którym przebywa od dnia [...] sierpnia 2015 r., opłacając swój pobyt. Nadto wskazał, iż pismem z dnia [...] października 2016 r. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. przekazał do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. powyższy wniosek uznając, że nie jest organem właściwym do jego rozpatrzenia. W treści uzasadnienia podniesiono, że wnioskodawca przebywa od dnia [...] sierpnia 2015 r. na terenie gminy Wolbórz, zamieszkuje bowiem w Domu Seniora A. w S., gdzie ma zapewnioną niezbędną pomoc.
Zdaniem Burmistrza W. powyższe twierdzenie nie jest prawidłowe, gdyż właściwym organem do rozpoznania wniosku jest Prezydent Miasta Ł. z uwagi na fakt, iż wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terenie miasta Ł.. Nadto stwierdził, że za powyższym przemawia również to, iż wnioskodawca przebywa w Domu Seniora na podstawie umowy zawartej z tym podmiotem, sam również opłaca swój pobyt. W konsekwencji, zdaniem organu, aby móc wnioskować o przyznanie pomocy społecznej poprzez umieszczenie w domu pomocy społecznej, powinien on rozwiązać umowę z Domem Seniora i wrócić do swojego miejsca stałego zamieszkania, czyli do Ł.. W przeciwnym wypadku, doszłoby do swoistego rodzaju fikcji, polegającej na rozstrzyganiu o jednej z przesłanek skierowania do domu pomocy społecznej, o której mowa w art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, tzn. o przesłance braku możliwości zapewnienia niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Z uwagi bowiem na fakt, iż wnioskodawca przebywa w Domu Seniora należałoby stwierdzić, iż ma tam zapewnione usługi opiekuńcze.
W odpowiedzi na wniosek Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. przytoczył treść art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Zdaniem organu przepisy ustawy nie zawierają definicji miejsca zamieszkania, w związku z tym należy się odwołać do definicji zawartej w przepisach ogólnych Kodeksu cywilnego. Dlatego też przyjmuje się, że na miejsce zamieszkania wskazują dwa elementy: zewnętrzny - faktyczne przebywanie i wewnętrzny - zamiar stałego pobytu. Przy czym przez zamiar należy rozumieć wolę skoncentrowania w danej miejscowości istotnych dla egzystencji spraw, aby stanowiła ona centrum życiowej działalności, zaś pod pojęciem zamiar należy rozumieć wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych okoliczności. W dalszej części uzasadnienia organ wskazał, że poza sporem pozostaje fakt, iż aktualnie Dom Seniora A. w S. jest miejscem gdzie wnioskodawca faktycznie przebywa, nadto złożył on wniosek o skierowanie go do domu pomocy społecznej, z którego wynika, iż jego zamiarem jest dalszy pobyt w tymże ośrodku. W związku z powyższym zostały spełnione obie przesłanki umożliwiające wskazanie miejsca zamieszkania.