Dnia 22 lutego 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Roman Ciąglewicz, Sędzia NSA: Jolanta Sikorska (spr.), Olga Żurawska-Matusiak, Sędzia del. WSA:, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2017 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Świętochłowice a Wojewodą Śląskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania sprawy dotyczącej zwrotu kosztów stawiennictwa S. B. w charakterze świadka w postępowaniu o wykroczenie postanawia: 1. odrzucić wniosek; 2. odmówić zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. zwrócić Prezydentowi Miasta Świętochłowice - ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego - kwotę 100 (sto) zł tytułem uiszczonego wpisu od wniosku.
Prezydent Miasta Świętochłowice, wnioskiem z dnia 12 grudnia 2016 r. (data nadania, k. 15 akt sądowych), zwrócił się, na podstawie art. 22 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 z późn. zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.), do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Wojewodą Śląskim poprzez wskazanie podmiotu właściwego w sprawie dotyczącej zwrotu kosztów stawiennictwa S. B. w charakterze świadka w postępowaniu o wykroczenie.
W uzasadnieniu wskazano, że stawiennictwo świadka S. B. w siedzibie Straży Miejskiej w Świętochłowicach miało miejsce w toku postępowania wyjaśniającego w sprawie o wykroczenie ścigane z art. 92a ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (dalej: k.w.) popełnione w dniu 11 lipca 2015 r. w Świętochłowicach. Przywołano ponadto art. 117 § 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r., poz. 395 z późn. zm., dalej: k.p.s.w.), w myśl którego wszelkie wydatki w sprawach o wykroczenia wykłada tymczasowo Skarb Państwa, a także art. 119 tej ustawy zawierający odesłanie w sprawach nieuregulowanych w art. 117-118 k.p.s.w. do enumeratywnie wskazanych przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (dalej: k.p.k.). Przepisy te mają być stosowane odpowiednio. Zastrzeżone zostało również, że wydatkami Skarbu Państwa są także wydatki ponoszone w toku czynności wyjaśniających.
W odpowiedzi na wniosek Wojewoda Śląski wniósł o jego odrzucenie oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że przyznanie zwrotu kosztów świadkowi na podstawie art. 618a i art. 618b k.p.k. jest czynnością procesową organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze lub sądu. Wojewoda nie może wypowiadać się w jakikolwiek sposób w stosunku do czynności procesowych organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, ponieważ k.p.k. nie przewiduje dla niego jakichkolwiek kompetencji w zakresie procesu karnego. W rozpatrywanym przypadku przepisy k.p.k. nie przewidują także odesłania do norm pozakodeksowych. W ocenie organu przedmiot sporów kompetencyjnych między organami wymienionymi w art. 4 p.p.s.a. należy wiązać z prawnymi formami działania administracji, poddanymi kontroli wykonywanej przez sądy administracyjne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Poprzez spór o właściwość należy rozumieć sytuację, gdy dwa organy administracji publicznej uważają się za właściwe do rozstrzygnięcia danej sprawy - spór pozytywny lub gdy każdy z tych organów uznaje, że nie jest właściwy w danej sprawie - spór negatywny. Spór kompetencyjny dotyczy zawsze określonej sprawy administracyjnej.