Dnia 16 marca 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Aleksandra Łaskarzewska, Sędzia NSA: Zbigniew Ślusarczyk (spr.), Arkadiusz Blewązka, Sędzia del. WSA:, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza R. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem R. a Prezydentem Miasta O. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. O. o przyznanie pomocy materialnej oraz wydanie skierowania do Domu Samotnej Matki i Dziecka w R. Ś. postanawia: wskazać Burmistrza R. jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem złożonym w dniu 6 listopada 2017 roku działający z upoważnienia Burmistrza Miasta R. Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w R. zwrócił się o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem Miasta O. poprzez wskazanie Prezydenta Miasta O. jako organu właściwego do rozpatrzenia wniosku A. O. o pomoc finansową oraz wydanie skierowania do Domu Samotnej Matki i Dziecka w R. Ś.
W uzasadnieniu wskazano, że A. O., przebywając w Domu Matki i Dziecka w O., zwróciła się w dniu 8 sierpnia 2017 roku do Ośrodka Pomocy Społecznej w R. z prośbą o pomoc finansową. W dniu 15 września 2017 roku wniosła też o skierowanie jej do Domu Samotnej Matki w R. Ś. W trakcie mającego miejsce w tym samym dniu wywiadu środowiskowego oświadczyła, że swoje centrum życiowe wiąże z miejscowością R. Organ podał, że trzy dni później - 18 września 2017 roku - A. O. opuściła Dom Matki i Dziecka w O., informując, że wynajęła mieszkanie przy ul. S. [...] w K.-K. W ocenie wnioskującego organu nie sposób przyjąć, że miejscem zamieszkania strony wnioskującej o przyznanie świadczenia jest R., nie można bowiem poprzestawać wyłącznie na jej oświadczeniach. Zważyć należy, że strona nie ma fizycznej możliwości zamieszkania w R. Zdaniem organu należy również wziąć pod uwagę sprzeczne do złożonego oświadczenia, czynności podejmowane przez stronę, tj. wynajęcie mieszkania w K.-K. oraz ubieganie się o skierowanie do Domu Samotnej Matki w R. Ś. Organ przyznał, że ostatnim miejscem zameldowania strony jest R., jednak dodał, że w jego ocenie nie przesądza to o miejscu jej zamieszkania. Powołał się m. in. na oświadczenie zamieszkałej pod tym adresem babci strony o tym, że wnuczka nie ma możliwości powrotu do miejsca zameldowania. W ocenie organu strona wnioskująca o przyznanie świadczeń nie ma też statusu osoby bezdomnej. Tym samym zdaniem organu właściwym jest Prezydent Miasta O.
W odpowiedzi na wniosek, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta O. Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w O. wniósł o wskazanie Burmistrza R. jako właściwego w sprawie. W ocenie organu okoliczności faktyczne sprawy wskazują, że strona wnioskująca o przyznanie świadczenia posiada centrum spraw życiowym w miejscowości R.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej - art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm., dalej p.p.s.a.). Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej uważają się za właściwe w sprawie (spór pozytywny), względnie dochodzi między tymi organami do sporu negatywnego, kiedy każdy z nich uważa się za niewłaściwy. Z takim właśnie sporem o właściwość w ujęciu negatywnym mamy do czynienia w niniejszej sprawie, bowiem żaden z organów nie uznaje swojej kompetencji w sprawie rozpoznania wniosku A. O. o pomoc finansową i skierowanie do Domu Samotnej Matki i Dziecka w R. Ś.