Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku W. B. w sprawie przyznania odsetek ustawowych za zwłokę w wypłacie odszkodowania za działkę
Sentencja

Dnia 24 maja 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędziowie Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędzia del. WSA Iwona Niżnik - Dobosz po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Zarządu Województwa Śląskiego w Katowicach o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wojewódą Śląskim a Zarządem Województwa Śląskiego w Katowicach w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku W. B. w sprawie przyznania odsetek ustawowych za zwłokę w wypłacie odszkodowania za działkę postanawia wskazać Wojewodę Śląskiego jako organ właściwy do rozpoznania wniosku W. B. w sprawie przyznania odsetek ustawowych za zwłokę w wypłacie odszkodowania za działkę

Uzasadnienie strona 1/2

Zarząd Województwa Śląskiego w Katowicach wnioskiem z dnia 7 marca 2016 r. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy tym organem a Wojewodą Śląskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku W. B. z dnia 1 września 2015 r. w sprawie przyznania odsetek ustawowych za zwłokę w wypłacie odszkodowania za działkę nr [...], odsetek ustawowych za zwłokę w wypłacie odszkodowania za wycięcięte drzewa na działce [...] i odsetek od odsetek od upływu wyznaczonego terminu zapłaty (dalej wniosek z 1 września 2015 r.) .

We wniosku Zarząd Województwa Śląskiego w Katowicach (dalej Zarząd), reprezentowany przez r. pr. M. W., wskazał że odsetki za opóźnienie w wypłacie odszkodowania ustalonego w trybie art. 12 ust. 4a, ust. 4f i ust 5, art.18, art. 22 oraz 23 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych [Dz. U. z 2015 r., poz. 2031, dalej ustawa z 2003 r.] są pochodną tego odszkodowania, a skoro tak to rozstrzygnięcie w formie decyzji, co do ich ustalenia i przyznania może być podjęte przez organ, który jest właściwy do ustalania odszkodowania tj. Wojewodę Śląskiego (dalej Wojewoda).

Zarząd podniósł, że podstawą domagania się odsetek w sprawie wniosku W. B. jest art. 132 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami [Dz. U. z 2015, poz. 1774 ze zm., dalej ugn] zgodnie z którym do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie odszkodowania stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego.

W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego Wojewoda Śląski, reprezentowany przez r. pr. K. O., wniósł o wskazanie w niniejszej sprawie jako organu właściwego Zarządu Województwa Śląskiego.

Zdaniem Wojewody, z uwagi na fakt, że właściwym do dokonania waloryzacji jest organ, osoba lub jednostka organizacyjna zobowiązana do zapłaty odszkodowania, to ten sam organ, osoba lub jednostka organizacyjna będzie właściwa do ustalenia odsetek w związku z opóźnieniem w zapłacie odszkodowania. Zdaniem Wojewody, zgodnie z art. 132 ust. 3 ugn organem zobowiązanym do waloryzacji ustalonego odszkodowania jest Zarząd i brak jest uzasadnienia, by obowiązkiem ustalenia odsetek jako pochodnej od obowiązku zapłaty sumy głównej odszkodowania, obciążyć inny organ.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne rozpoznają na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej ppsa) spory o właściwość powstałe pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 ppsa właściwy w tych sprawach jest Naczelny Sąd Administracyjny. Przez spór kompetencyjny należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia danej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uznaje się za właściwy do jej rozpatrzenia (spór negatywny).

Strona 1/2