Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku R. G. o przyznanie zasiłku okresowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie Anna Lech (spr.) NSA Anna Łuczaj Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 11 października 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. M. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Kierownikiem Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. M. a Dyrektorem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku R. G. o przyznanie zasiłku okresowego postanawia: wskazać Prezydenta Miasta K. jako organ właściwy do rozpoznania wniosku R. G. w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. M. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość powstałego pomiędzy Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej w P. M. a Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w K. w sprawie z wniosku R. G. o przyznanie zasiłku okresowego z pomocy społecznej, przy czym zarówno ośrodek w K. jak i w P. M. uznały się za niewłaściwe do rozpoznania tego wniosku.

W uzasadnieniu wniosku powołując się na art. 6 pkt 8 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), który definiuje pojęcie osoby bezdomnej, podniesiono, że stosownie do art. 101 tej ustawy, właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenia. W przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania osoby na pobyt stały.

Wskazano, że R. G. jest zameldowany na pobyt stały w miejscowości Ż. gmina P. M. w lokalu mieszkalnym należącym do jego matki i jej konkubenta, ma możliwość zamieszkania u matki, co wynika z jej oświadczenia, które stanowi załącznik do pisma Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. M. z dnia [...] maja 2006r., jednak tam nie zamieszkuje.

W ocenie organu R. G. nie może być zatem uznany za osobę bezdomną w rozumieniu powołanego przepisu, co w konsekwencji powoduje, iż w zakresie ustalenia gminy właściwej miejscowo do udzielenia mu pomocy społecznej nie ma zastosowania art. 101 ust 2 ustawy, lecz art. 101 ust 1, który wiąże właściwość miejscową gminy z miejscem zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Miejsce zamieszkania danej osoby ocenia się wtedy według przepisów kodeksu cywilnego, a stosownie do art. 25 k.c., miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Wskazano, że R. G. od ponad 15 lat nie zamieszkuje na terenie gminy P. M., a zatem w ocenie Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. M. w żaden sposób nie można stwierdzić, że przebywa na terenie tej gminy z zamiarem stałego pobytu. Tym samym Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w P. M. nie jest właściwym miejscem do rozpoznania jego wniosku o przyznanie zasiłku okresowego.

Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. działający w imieniu Prezydenta Miasta K., w odpowiedzi wskazał, że okoliczności faktyczne nie potwierdzają, aby R. G. wiązał z K. jakiekolwiek zamiary stałego pobytu, gdyż pobytu w noclegowni na terenie K. nie można utożsamiać z pobytem stałym.

W ocenie organu miejscem jego pobytu jest miejsce stałego zameldowania w gminie P. M.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

zgodnie z art. 101 ust. 1 powołanej ustawy o pomocy społecznej, właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie.

Natomiast w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo gminą jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały. Pojęcie osoby bezdomnej zostało określone ustawowo w art. 6 pkt 8 wskazanej ustawy o pomocy społecznej, który stanowi, iż jest to osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także osobę niemieszkającą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkiwania.

Strona 1/2