Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl, Sędzia NSA Maria Wiśniewska, Sędzia delegowany WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz - spr., Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. S. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej w N. S. a Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w K. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie załatwienia wniosku S. S. dotyczącego przyznania świadczeń z pomocy społecznej postanawia: wskazać Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K. jako właściwy w sprawie.
Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. S. wniósł o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego, zaistniałego między Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej w N. S. a Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w K., w sprawie przyznania świadczeń pomocy społecznej S. S..
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K. postanowieniem z dnia 4 maja 2007 r. przekazał podanie wniesione przez S. S. - w sprawie zasiłku celowego na pokrycie kosztów pobytu w ogrzewalni oraz zasiłku okresowego - do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S.. Jak wynika z przesłanych do wnioskodawcy dokumentów i przeprowadzonego wywiadu środowiskowego S. S. opuścił gminę Nowe S. w 1980 r. Zamieszkał w S. Ś., a później u swojego znajomego. Przez wszystkie te lata pracował.
Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego S. S. zamieszkuje na stałe w K., tam podjął starania o przydział lokalu socjalnego. Wobec tego zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej właściwym do przyznania świadczeń jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K..
W odpowiedzi na wniosek MOPS w K. stwierdził, iż właściwym organem do rozstrzygnięcia sprawy jest wnioskodawca.
W uzasadnieniu MOPS w K. podniósł, że S. S. posiadał ostatnie miejsce zameldowania na pobyt stały w Ś. [...], gmina N. S.. Na terenie K., w Ogrzewalni Towarzystwa Pomocy im. [...], ul. [...] przebywał od 1 marca 2007 r. Wymieniony jest osobą bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie z art. 101 ust. 2 wymienionej ustawy właściwą do wydania decyzji w sprawie pomocy dla S. S. jest gmina N. S..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z zebranego w sprawie materiału wynika, że S. S. ostatni raz był zameldowany na pobyt stały w Ś. [...], gmina N. S., lecz spod adresu tego sam wymeldował się 18 sierpnia 2005 r. Od 1980 r. faktycznie nie zamieszkiwał w miejscu zameldowania, gdyż podjął pracę na terenie Śląska. Przez wiele lat mieszkał w hotelach robotniczych, w okresie od 13 maja 1994 r. do 30 kwietnia 1995 r. mieszkał u kolegi w S. Ś.. Po śmierci kolegi zamieszkał w pomieszczeniu gospodarczym w S. Ś., gdzie mieszkał do 2005 r. Od 2005 r. przebywał w Noclegowni dla Bezdomnych w C., zaś od 1 marca 2007 r. przebywa w Ogrzewalni dla osób bezdomnych przy ul. [...] w K.. Od dnia 30 kwietnia 2007 r. zarejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy w K. i zamierza podjąć starania o przydział mieszkania przez Urząd Miasta K..
Z powyższego wynika, że K. należy uznać za obecne miejsce zamieszkania S. S., ponieważ tam obecnie umiejscowione jest jego centrum życiowe. Zgodnie z przepisem art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której ona przebywa z zamiarem stałego pobytu. Ustalenie tego zamiaru powinno być oparte o kryteria zobiektywizowane. O zamieszkiwaniu w jakiejś miejscowości można mówić wówczas, gdy występujące okoliczności pozwalają przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosków, że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej dorosłej osoby fizycznej. Stosując to kryterium należy uznać, iż ze względu na osobistą i materialną sytuację S. S. przebywa on w K. z zamiarem stałego pobytu i miejscowość ta stanowi jego miejsce zamieszkania. Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Przepis ten wskazuje więc na właściwość Gminy K. do rozpoznania sprawy.
Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tj. Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 ze zm.) w rozumieniu tej ustawy przez lokal należy rozumieć lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki. W rozumieniu niniejszej ustawy nie jest lokalem pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych. Ogrzewalnia im. [...] w K. służy między innymi do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, jednocześnie nie może być traktowana jako pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów /../, gdyż spełnia społecznie inną rolę niż internaty, bursy, pensjonaty czy hotele - nie służy celom turystycznym lub wypoczynkowym. Wobec tego nie zachodziły podstawy do uznania S. S. za osobę bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie przepisów art. 4 i 15 § 1 pkt 4 oraz § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji postanowienia.