Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SAB/Wa 78/19 o odrzuceniu skargi K. D. na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania zażalenia postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 29 kwietnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. D. na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania zażalenia.
W uzasadnieniu wskazał, że prawomocnym zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I z 4 kwietnia 2019 r. skarżący został zobowiązany do jednoznacznego wskazania, w rozpoznaniu jakiego wniosku (z jakiej daty) i w jakim przedmiocie organ pozostaje w bezczynności - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Skarżący został jednocześnie poinformowany, że w przypadku braku sprecyzowania skargi z 8 marca 2019 r., Sąd nie będzie mógł nadać jej odpowiedniego biegu, co skutkować będzie jej odrzuceniem.
W odpowiedzi z 18 kwietnia 2019 r. na powyższe wezwanie skarżący ponownie sformułował zarzuty dotychczas przedstawione w skardze, nie precyzując jej żądania, do czego był wzywany. Zatem skarżący, pomimo prawidłowo skierowanego wezwania oraz pouczenia o negatywnych skutkach procesowych jego niewykonania, nie wykonał zarządzenia Przewodniczącego Wydziału i tym samym sprawie nie można nadać prawidłowego biegu. W związku z powyższym Sąd pierwszej instancji skargę odrzucił.
Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez skarżącego, który podniósł, że jest ono oczywiście sprzeczne z prawem. Zdaniem skarżącego Sąd pierwszej instancji nie chciał badać nieważności wskazywanych przez niego orzeczeń i niepotrzebnie był "dręczony" zarządzeniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Stosownie do art. 57 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Takie pismo w świetle art. 46 § 1 pkt 3) p.p.s.a. powinno zawierać osnowę, która stanowi merytoryczną treść pisma. Powinno z niej zatem wynikać, jaki jest faktyczny zamiar wnoszącego pismo. Zgodnie z art. 49 § 1 p.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
W przedmiotowej skardze na bezczynność skarżący nie wskazał, na czym miałaby polegać bezczynność organu, za pośrednictwem którego ją wniósł. Dlatego też prawidłowo Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącego do sprecyzowania skargi, tj. wyjaśnienia na czym polega bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju. Skarżący został również prawidłowo pouczony o skutkach niewykonania wezwania.
Jak to już wyżej wskazano, z treści skargi powinien wynikać faktyczny zamiar skarżącego, a więc to czego w istocie skarżący się domaga. W sytuacji, w której oświadczenia i wnioski skargi nie są jasne, co ma miejsce w niniejszej sprawie, zasadne jest zwrócenie się do skarżącego o ich wyjaśnienie. W takim przypadku za prawidłowe należy uznać działanie Przewodniczącego Wydziału, który zarządzeniem z 4 kwietnia 2019 r. wezwał skarżącego do "jednoznacznego wskazania w rozpoznaniu jakiego wniosku (z jakiej daty) i w jakim przedmiocie organ pozostaje w bezczynności - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi". Skarżący został jednocześnie pouczony, że w przypadku braku sprecyzowania skargi z 8 marca 2019 r., nie będzie możliwe nadanie jej odpowiedniego biegu, co poskutkuje jej odrzuceniem. Dodać należy, że z zażalenia również nie wynika, jakie jest faktyczne żądanie skarżącego, który w chaotyczny i nieprecyzyjny sposób opisuje ze swojej perspektywy przebieg różnych postępowań administracyjnych.
Z uwagi na fakt, że skarżący nie wykonał jasnego i precyzyjnego wezwania Przewodniczącego Wydziału i nie wyjaśnił, na czym polega bezczynność skarżonego organu, prawidłowo Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę, bowiem nie można było jej nadać prawidłowego biegu.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.