Dnia 18 lutego 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 marca 2009 roku, sygn. akt III SA/Kr 375/09 o odrzuceniu skargi kasacyjnej W.A. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2008 roku sygn. akt III SA/Kr 375/09 odrzucającego skargę W.A. na decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z dnia [...] lipca 2007 roku znak [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 26 marca 2009 r. odrzucił skargę kasacyjną W.A. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2008 roku sygn. akt III SA/Kr 375/09
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że postanowienie o odrzuceniu skargi zostało doręczone skarżącemu w dniu 23 lipca 2008 r. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął zatem w dniu 22 sierpnia 2008 r.
W dniu 8 sierpnia 2008 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego. Postanowieniem z dnia 17 października 2008 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy we wnioskowanym zakresie. Postanowienie to skarżący otrzymał w dniu 7 listopada 2008 r.
W dniu 10 lutego 2009 r. strona reprezentowana przez ustanowionego pełnomocnika, wniosła skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 26 czerwca 2008 r., nie wnosząc wniosku o przywrócenie terminu do jej złożenia. W skardze kasacyjnej podniesiono, że termin do jej wniesienia biegnie od momentu, kiedy pełnomocnik skarżącego powziął wiadomość o jego wyznaczeniu przez właściwy organ samorządu zawodowego do reprezentowania skarżącego w niniejszej sprawie, co w tym przypadku miało miejsce w dniu 26 stycznia 2009 r.
Odrzucając skargę kasacyjną Sąd I instancji wskazał, że z treści art. 177 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jednoznacznie wynika, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczyna bieg w dacie doręczenia legitymowanemu podmiotowi odpisu wyroku z uzasadnieniem. Podmiotem tym w niniejszej sprawie był skarżący.
Sąd I instancji wskazał, że okoliczność ustanowienia pełnomocnika z urzędu po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej jest okolicznością uzasadniającą przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie i przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. W uzasadnieniu skarżący podtrzymał stanowisko zaprezentowane w skardze kasacyjnej, zgodnie z którym skorzystanie przez stronę wnoszącą skargę kasacyjną z prawa pomocy w postaci ustanowienia pełnomocnika z urzędu nie może stawiać tej strony w sytuacji gorszej od osoby, która z tego prawa nie korzysta i może wnieść skargę kasacyjną bez przeszkód w ustawowym terminie. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej powinien zatem biec od dnia, w którym pełnomocnik ustanowiony z urzędu powziął wiadomość o wyznaczeniu go przez właściwy organ samorządu zawodowego do reprezentowania oznaczonej osoby w konkretnej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 września 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Konsekwencją wniesienie skargi po upływie wskazanego wyżej terminu jest jej odrzucenie (art. 178 ustawy).