Dnia 11 stycznia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2011 roku, sygn. akt VII SA/Wa 1366/09 oddalające wniosek skarżącego o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Małgorzaty Miron, Joanny Gierak-Posiadły, Elżbiety Zielińskiej-Śpiewak w sprawie ze skargi W.T. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 roku, Nr [...] w przedmiocie przekazania według właściwości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek skarżącego o wyłączenie sędziów Małgorzaty Miron, Joanny Gierak-Posiadły, Elżbiety Zielińskiej-Śpiewak w sprawie ze skargi W.T. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie przekazania według właściwości. W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że przepisy art. 18 i 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - dotyczące wyłączenia sędziego uznawane są za gwarancje procesową zasady obiektywizmu i bezstronności orzekania. Sąd wskazał, że z oświadczeń złożonych przez sędziów, których dotyczył wniosek o wyłączenie wynika, iż nie występują żadne okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności tych sędziów. W sprawie nie występują również przesłanki uzasadniające wyłączenie wynikające z art. 18 p.p.s.a. W ocenie Sądu wnioskodawca nie wykazał w złożonym wniosku okoliczności, które uzasadniałby zastosowanie środka prawnego jakim jest wyłączenie sędziego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł W.T.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa - art. 18 § 1 p.p.s.a., wyłączenie sędziego następuje na wniosek strony, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.).
Wskazać należy, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak wynika z wyjaśnień zawartych w oświadczeniach złożonych przez sędziów, których dotyczy wniosek, nie istnieje między nimi a stroną postępowania jakikolwiek stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do ich bezstronności w sprawie. Analiza akt sprawy prowadzi ponadto do wniosku, że w sprawie nie zaistniała również żadna z przyczyn wyłączenia tych sędziów z mocy ustawy na podstawie art. 18 p.p.s.a.
Z tych względów i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.