Dnia 8 stycznia 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2013 roku, sygn. akt IV SAB/Wa 130/12 odmawiające zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2013 roku o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 listopada 2013 r. odmówił zmiany postanowienia tego Sądu z dnia 27 lutego 2013 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że postanowieniem z dnia 27 lutego 2013 r. odmówiono przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Zażalenie na powyższe postanowienie zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OZ 251/13. W piśmie z dnia 13 września 2013 r. skarżący wystąpił "o zwolnienie całkowicie z kosztów sądowych". W związku z powyższym Sąd przesłał skarżącemu urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, zobowiązując go do dokładnego wypełnienia i odesłania Sądowi - w terminie siedmiu dni pod rygorem odmowy zmiany postanowienia z dnia 27 lutego 2013 r. o odmowie przyznania prawa pomocy.
Ponieważ skarżący nie uczynił zadość wezwaniu Sądu, a zatem nie wykazał, że okoliczności sprawy uległy zmianie, Sąd I instancji uznał, że nie znajduje zastosowania art. 165 p.p.s.a. i na podstawie tego przepisu a contrario orzekł o odmowie zmiany postanowienia z dnia 27 lutego 2013 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł J. H. podnosząc, że "zostało zatajone czego dotyczy doręczone wezwanie". Skarżący podkreślił także, że aby mógł wypełnić formularz PPF "strona musi znać do czego ma ten formularz zostać złożony". Wskazał również, że nie został poinformowany jakie konkretne dane mają zostać wpisane do formularza.
W oparciu o tak postawione zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zobowiązanie Sądu I instancji do "poprawnego doręczenia wezwania do wypełnienia formularza PPF" oraz o zwolnienie od wpisu od zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 170 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe. Moc wiążąca w odniesieniu do sądów oznacza, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Zakamycze 2006, s. 365). Stosownie zaś do art. 165 p.p.s.a. postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Przez pojęcie "zmiany okoliczności sprawy" należy rozumieć wszelkie zmiany występujące zarówno w okolicznościach faktycznych, jak i w obowiązującym prawie. Muszą to być jednak takie zmiany, które uzasadniają zmianę dotychczasowego rozstrzygnięcia. W przypadku postanowienia odmawiającego przyznania prawa pomocy będzie to w szczególności pogorszenie sytuacji finansowej wnioskodawcy.