Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G.K.-M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 października 2018 r., sygn. akt: II SA/Gl 469/18 o odrzuceniu skargi G.K.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [..] marca 2018 r., znak: [..] w przedmiocie uprawnień do kierowania pojazdami postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 29 października 2018 r., sygn. akt: II SA/Gl 469/18 odrzucił skargę G.K.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [..] marca 2018 r., znak: [..] w przedmiocie uprawnień do kierowania pojazdami wskazując, że pomimo prawidłowo doręczonego wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, wpis ten nie został uiszczony.
Pismem z dnia 28 listopada 2018 r. skarżąca wniosła zażalenie, w którym stwierdziła, że w dniu 5 października 2018 r. odebrała jedynie postanowienie o odmowie przyznania prawa pomocy, a mimo znajdującej się w aktach sprawy informacji, że jednocześnie doręczono jej zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu, w przesyłce wezwania takiego nie było.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Zgodzić należy się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata (art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. z 2018 r., poz. 1302; zwana dalej p.p.s.a.). Jak wynika z akt sprawy, po rozpoznaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, stosownie do zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 września 2018 r. wezwano skarżącą pismem z dnia 27 września 2018 r. do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi. Wezwanie doręczono skarżącej wraz z odpisem postanowienia z dnia 24 września 2018 r. o odmowie przyznania prawa pomocy, co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru w dniu 5 października 2018 r. przesyłki poleconej (k. 42 akt sprawy). Skarżąca kwestionuje sam fakt doręczenia jej wezwania do uiszczenia wpisu sądowego.
W pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że Sąd pierwszej instancji orzekał na podstawie akt sprawy, a ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru, jak wskazano wyżej wynika, że wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego zostało skarżącej doręczone. Własnoręczny podpis na druku odbioru przesyłki pocztowej jest potwierdzeniem okoliczności faktycznego jej otrzymania i prowadzi do domniemania prawidłowego doręczenia zawartych w niej dokumentów opisanych na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przedmiotowej przesyłki (por. postanowienia NSA: z dnia 11 stycznia 2017 r., II OZ 1449/16; z dnia 28 stycznia 2016 r., II OZ 63/16; z dnia 13 września 2016 r., II OZ 864/16). Wypełnione prawidłowo potwierdzenie odbioru, stanowi dokument urzędowy, potwierdzający fakt i datę doręczenia wskazanych na potwierdzeniu odbioru pism. W tym zakresie poświadczenie odbioru ma walor dokumentu urzędowego, który korzysta z domniemania zgodności z prawdą. Z tego względu przyjmuje się, że adresat przesyłki, który stwierdzi, że nie doręczono mu wszystkich pism wymienionych na formularzu i których przyjęcie pokwitował, powinien ten fakt udowodnić (zob. postanowienia NSA: z 14 lutego 2018 r., sygn. I FZ 7/18; z 17 lipca 2017 r., sygn. II FZ 333/17). W interesie odbierającego przesyłkę jest sprawdzenie jej zawartości w chwili odbioru oraz zgłoszenie ewentualnych zastrzeżeń doręczycielowi. Skoro w momencie odbioru przesyłki nie stwierdzono, by nie zawierała ona któregoś z dokumentów wskazanych na zwrotnym potwierdzeniu odbioru należało uznać, że potwierdzenie podpisem odbioru przesyłki oznaczało nie tylko potwierdzenie, że przesyłka została doręczona osobie upoważnionej do jej odbioru w dacie na formularzu wskazanej, ale także, że zawartość przesyłki odpowiada tej, która została wskazana na formularzu potwierdzenia odbioru. W takiej sytuacji usprawiedliwione było przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji, że wezwanie zostało skarżącej prawidłowo i skutecznie doręczone. Nadto z akt sprawy wynika, że w dniu 25 października 2018 r. skarżąca dokonała wpłaty w kwocie 200 zł (odpowiadającej wpisowi od skargi) tytułem "sygn. akt II SA/Gl 469/18" (k. 44 akt). Trudno w tej sytuacji przyjąć, aby wezwanie nie zostało skarżącej doręczone. Wziąwszy pod uwagę, że wezwanie zostało doręczone w dniu 5 października 2018 r., skarżąca zobowiązana była do uiszczenia wpisu w terminie 7 dni, a więc wpłata w dniu 25 października 2018 r. nie mogła być uznana za uiszczenie wpisu sądowego w wymaganym terminie, a tym samym odrzucenie skargi było prawidłowe, co czyni zażalenie pozbawionym usprawiedliwionych podstaw.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.