Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 758/10 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] kwietnia 2010 r. znak: [...] w przedmiocie ponownego rozpatrzenia sprawy postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 758/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił W.G. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] kwietnia 2010 r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję SKO w Krakowie z dnia [...] sierpnia 2008 r., sygn. akt [...], stwierdzającą nieważność decyzji Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa Krakowskiego z dnia [...] września 1993 r., sygn. [...].
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że przytoczona przez skarżącą argumentacja nie przemawia za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji, a to dlatego, że zaskarżona decyzja nie powoduje uprawnienia bądź obowiązku podjęcia jakichkolwiek czynności przez którąkolwiek ze stron postępowania. W związku z tym brak jest podstawowej przesłanki dopuszczalności wstrzymania wykonania decyzji, a mianowicie możliwości jej wykonania gdyż dotyczy decyzji stwierdzającej nieważność decyzji administracyjnej. Jak zresztą wskazuje sama skarżąca, postępowanie apelacyjne dotyczące wpisu skarżącej w księdze wieczystej jako właścicielki spornej nieruchomości jest obecnie zawieszone. Ostateczna decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego nie daje natomiast żadnych podstaw do podjęcia działań zmierzających do podjęcia zawieszonego postępowania czy też wzruszenia wpisu skarżącej. W tej sytuacji ewentualna możliwość zbycia przedmiotowej nieruchomości przez Skarb Państwa nie stanowi w ocenie sądu realnego zagrożenia. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że brak jest w niniejszej sprawie przesłanek zastosowania ochrony tymczasowej w oparciu o dyspozycję art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie W.G. zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że pojęcie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności nie odnosi się do decyzji w przedmiocie stwierdzenia nieważności innego aktu administracyjnego. Skarżąca wskazała ponadto, że dotyczący jej wpis został zaskarżony apelacją Skarbu Państwa, a postępowanie apelacyjne jest obecnie zawieszone. Niemniej jednak w każdej chwili może zostać podjęte i wówczas Skarb Państwa w oparciu o zaskarżoną decyzję może żądać zmiany orzeczenia sądu pierwszej instancji o wpisie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, iż to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.