Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miejskiej w S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 631/07 przyznające J. B. prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. B. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opinii o zaliczeniu do kategorii dróg lokalnych miejskich p o s t a n a w i a: odrzucić zażalenie .
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. akt IISA/Bk 631/07 przyznał J. B. prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. B. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie opinii o zaliczeniu do kategorii dróg lokalnych miejskich.
W uzasadnieniu Sąd wskazał - powołując się na art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a.") - że wnioskodawca z uwagi zarówno na swoją sytuację finansową, jak i zły stan zdrowia, spełnia przesłanki do przyznania mu prawa pomocy w zakresie częściowym.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Rada Miejska w S. zarzucając niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności świadczących o sytuacji majątkowej i dochodowej skarżącego.
Ustosunkowując się do wniesionego zażalenia J. B. wniósł o jego odrzucenie podnosząc, że zaskarżone postanowienie nie narusza interesu prawnego Gminy S..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
Instytucja prawa pomocy, przewidziana w Oddziale 2 Rozdziału 3 Działu V Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ma zapewnić osobie znajdującej się w ciężkich warunkach materialnych możliwość obrony swoich praw przed sądem administracyjnym. Stąd przy rozpoznawaniu wniosków o przyznanie tego prawa sąd ocenia podane przez wnioskodawcę okoliczności dotyczące wyłącznie jego osobistej sytuacji materialnej i rodzinnej, bez względu na okoliczności dotyczące innych stron postępowania.
Zatem jedyną stroną takiego postępowania może być wyłącznie strona ubiegająca się o przyznanie tegoż prawa. Tylko bowiem zainteresowany może złożyć wniosek w tym zakresie i tylko on może wnosić środki odwoławcze od orzeczeń wydawanych na skutek ubiegania się o przyznanie omawianego prawa. Analiza uregulowań dotyczących instytucji przyznania prawa pomocy prowadzi bowiem do wniosku, że ustawodawca mówiąc o stronie postępowania dotyczącego przyznania prawa pomocy utożsamia pojęcie "strony" z pojęciem podmiotu występującego z wnioskiem o przyznanie tegoż prawa, np. w art. 255 P.p.s.a. Zasadne jest zatem stanowisko, że stroną postępowania w sprawie o przyznanie prawa pomocy jest strona, która z wnioskiem o przyznanie tego prawa wystąpiła. W związku z tym praw do zaskarżania orzeczeń dotyczących prawa pomocy należałoby przyznać tylko tym osobom, które z wnioskiem wystąpiły.
Tym samym trzeba stwierdzić, że strona nie występująca z wskazanym wnioskiem, a jest nią w niniejszej sprawie Rada Miejska w S., nie ma legitymacji do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu I instancji z dnia 18 grudnia 2007 r., na mocy którego zwolniono J. B. od kosztów sądowych.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 180 w związku z art. 197 P.p.s.a. orzekł o odrzuceniu wniesionego w sprawie zażalenia.