Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 22 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 odrzucające skargę kasacyjną M. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 odrzucającego skargę M. M. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 328/12 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę M. M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tegoż Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Rz 328/12, którym oddalono skargę M. M. na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [..] lutego 2012r. nr [...] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Postanowienie doręczono skarżącemu w dniu 23 marca 2016 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru karta 45 akt sądowych) wraz z pouczeniem o sposobie i terminie złożenia skargi kasacyjnej. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał w niniejszej sprawie w dniu 22 kwietnia 2016 r.
W dniu 12 lipca 2016 r. M. M. w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie złożył osobiście sporządzoną skargę kasacyjną (nazwaną zażaleniem) na postanowienie z dnia 16 marca 2016 r.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę kasacyjną wskazując, że jest ona niedopuszczalna, z uwagi na jej sporządzenie przez skarżącego, który nie należy do kręgu uprawnionych do dokonania tej czynności osób wymienionych w art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), a ponadto została wniesiona z uchybieniem terminu Sąd zobligowany był do jej odrzucenia.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skarżący wskazując na swoje niezadowolenie z zapadłego rozstrzygnięcia oraz podnosząc, że zaskarżone postanowienie wydał sędzia podlegający wyłączeniu z art. 18 p.p.s.a., gdyż zaszły przesłanki z § 1 ust. 1 oraz § 3 tego przepisu (w zażaleniu błędnie powołano zamiennie ustępy i punkty).
Naczelny Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:
Wskazać należy, że zgodnie z art. 175 § 1 p.p.s.a., skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3. Natomiast w myśl, art. 177 § 1 p.p.s.a., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W niniejszej sprawie, jak wynika z jej akt, odpis postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 marca 2016 r. o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania doręczono skarżącemu w dniu 23 marca 2016 r. wraz ze stosownym pouczeniem o terminie i sposobie zaskarżenia. Pomimo tego jednak skarżący nie zastosował się do pouczenia Sądu i złożył osobiście sporządzoną skargę kasacyjną - naruszając tym samym art. 175 § 1 p.p.s.a., a ponadto czynności tej dokonał po zakreślonym w ustawie 30 dniowym terminie - naruszając tym samym art. 177 § 1 p.p.s.a.
Wobec niespełnienia ustawowych formalnych wymogów do złożenia skargi kasacyjnej Sąd I instancji był zobligowany odrzucić tę skargę.
Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut zażalenia, że sprawę rozpoznawał sędzia, który na podstawie art. 18 p.p.s.a. winien zostać wyłączony. Przy formułowaniu tego rodzaju zarzutu, jego podstawą nie mogą być jedynie gołosłowne twierdzenia i subiektywne odczucia strony skarżącej, z czym mamy do czynienia w niniejszej spawie. Konieczne jest uprawdopodobnienie konkretnych okoliczności. Zauważyć w tym miejscu należy, że pod pojęciem "sprawy", o której mowa w art. 18 § 1 p.p.s.a. należy rozumieć orzeczenie rozstrzygające sprawę sądowoadministracyjną co do istoty, nie zaś rozstrzygnięcie kwestii incydentalnej w toku postępowania. W takich właśnie incydentalnych orzeczeniach, nierozstrzygających sprawy administracyjnej co do istoty brał udział sędzia Paweł Zaborniak. Co zaś do argumentu, że sędzia ten orzekał w postanowieniu objętym skargą o wznowienie (art. 18 § 3 p.p.s.a.), to wskazać należy, że w/w sędzia postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. odrzucił skargę o wznowienie. Nie było to zatem merytoryczne rozpoznanie sprawy, lecz formalne. Odrzucenie następuje bowiem zawsze tylko i wyłącznie ze względów formalnych, sąd nie bada wtedy merytorycznie sprawy. Zauważyć należy, że w postanowieniu z dnia 16 marca 2016 r. skarga o wznowienie została odrzucona z uwagi na to, że sprawa została już prawomocnie zakończona (postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 843/12). Nie było to zatem orzeczenie, które można uznać za orzeczenie objęte skargą o wznowienie postępowania, o którym mowa w art. 18 § 3 p.p.s.a. Wobec tego przepis ten nie został naruszony. Nie znalazł potwierdzenia także argument naruszenia art. 18 § 1 pkt 1 p.p.s.a., który stanowi, że sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki. Skarżący w zażaleniu wskazał: "M. Z. - Paweł Zaborniak", nie rozwijając dalej swojej myśli. Z akt sprawy nie wynika zaś, kim jest M. Z. w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.