Dnia 30 listopada 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2016 r. o sygn. akt II SA/Wa 1165/15 odrzucające zażalenie M.G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1165/15 odrzucające zażalenie M.G. w sprawie ze skargi M.G. na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia 19 czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1165/15 odrzucił skargę kasacyjną M.G. wniesioną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1165/15 odrzucającego skargę M.G. na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia 19 czerwca 2015 r., nr 1442/2015 w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki.
Odpis orzeczenia z dnia 8 czerwca 2016 r. wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i terminie jego zaskarżenia, został doręczony skarżącej w dniu 3 czerwca 2016 r., (zwrotne potwierdzenie odbioru k- 193). Na przedmiotowe postanowienie, pismem z dnia 22 czerwca 2016 r., M.G. wniosła zażalenie osobiście przez nią sporządzone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r. odrzucił zażalenie M.G., gdyż nie zostało ono sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiodła M.G. w dniu 2 sierpnia 2016 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie odpowiada bowiem prawu.
Zgodnie z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Natomiast z treści przepisu art. 194 § 4 tej ustawy wynika, że zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem przypadków, gdy sporządza je sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
O powyższym obowiązku M.G. została jednoznacznie pouczona w punkcie 1 pisma Sądu z dnia 13 czerwca 2016 r., przy którym doręczono jej odpis postanowienia z dnia 8 czerwca 2016 r. wraz z uzasadnieniem (k. 191 akt sądowych). Mimo tego, skarżąca wniosła zażalenie osobiście przez nią sporządzone.
Zgodnie z dyspozycją art. 178 w związku z art. 197 § 2 powołanej ustawy, wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne.
Mając na względzie przedstawiony wyżej stan faktyczny i prawny sprawy Sąd pierwszej instancji prawidłowo stwierdził, że wniesione w niniejszej sprawie zażalenie jest niedopuszczalne, gdyż nie spełnia wymogu określonego w art. 194 § 4 powołanej ustawy. Jak wskazano, art. 194 § 4 wprowadza bowiem przy składaniu zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej tzw. przymus adwokacki, który oznacza obowiązek sporządzenia zażalenia przez profesjonalnego pełnomocnika.
Wskazać należy, że skarżąca posiadała ustanowionego w sprawie pełnomocnika z urzędu, jednak wypowiedziała mu pełnomocnictwo (k. 74 i 182 akt sądowych). Jednocześnie nie wystąpiła do właściwej izby adwokackiej o wyznaczenie nowego pełnomocnika. Stąd Sąd nie mógł uznać, że uchybienie formalne w sprawie wynikło z okoliczności niezależnych od skarżącej.
Mając na uwadze powyższe oddalono zażalenie na podstawie art. 184 w zw. art. 197 § 2 p.p.s.a.