Dnia 26 lutego 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2015 r. o sygn. akt I SA/Wa 2132/15 odmawiającego wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie; 2. wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 października 2015 r. nr [...].
Decyzją z dnia 6 października 2015 r. nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uchylił decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 24 stycznia 2013 r., nr [...] i stwierdził, że zespół dworsko-parkowy położony na działce nr [...], nie podlegał pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.
Pismem z dnia 9 listopada 2015 r. Gmina L. wniosła, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody majątkowej oraz spowodowanie niemożliwych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 grudnia 2015 r. o sygn. akt I SA/Wa 2132/15 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, wprawdzie w uzasadnieniu wniosku Gmina podniosła, że składa wniosek z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody majątkowej oraz spowodowanie niemożliwych do odwrócenia skutków, jednakże w ocenie Sądu strona skarżąca nie wykazała, iż spełniona została którakolwiek z przesłanek wymienionych w wyżej cytowanym przepisie, gdyż nie przedstawiła na czym wskazane zagrożenie oraz niebezpieczeństwo miałoby polegać, tzn. nie skonkretyzowała ww. szkody. Uzasadnienie zawiera jedynie ogólne stwierdzenie, że wykonanie zaskarżonej decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia szkody. Zatem wniosek strony nie może zostać uwzględniony.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiodła Gmina L. Zarzucono w nim naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. Zaznaczono w nim, że także Sąd rozpoznający złożony wniosek powinien rozważyć z urzędu, czy zachodzą podstawy wstrzymania na wniosek wykonania zaskarżonego aktu. Gmina zaznaczyła, że wykonanie decyzji doprowadzi do uszczuplenia majątku Gminy. W przypadku zaś sprzedaży nieruchomości może dojść do utraty przedmiotu spraw.
W odpowiedzi uczestników postępowania reprezentowanych przez adw. P.B. na wskazane zażalenie wniesiono o jego oddalenie. Podniesiono, że skarżący nie wykazał, iż zachodzą przesłanki wstrzymania wykonania decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przesłanki w postaci wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 ustaw z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. O takim potencjalnym niebezpieczeństwie jest mowa w art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i z tą sytuacją należy wiązać możliwość wyrządzenia szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Zauważyć należy, że w zaskarżonej decyzji orzeczono, iż określone nieruchomości nie podlegały pod reformę rolną, co otwiera drogę do ich przejęcia przez spadkobierców właścicieli.