Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. i M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Po 1044/17 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. K. i M. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie udostępnienia nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt III II SA/Po 1044/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił K. K. i M. K. wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...], w przedmiocie udostępnienia nieruchomości, wskazując w uzasadnieniu, że skarżący nie wykazali, z czego miałoby wynikać niebezpieczeństwo trudnych do odwrócenia skutków lub niebezpieczeństwo wyrządzenia im znacznej szkody, gdyż złożone przez nich żądanie nie zawiera żadnego uzasadnienia, nadto skarżący nie powołali żadnych ustawowych przesłanek przewidzianych w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), "p.p.s.a.", przez co wniosek nie mógł zostać merytorycznie rozpoznany.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli skarżący, wskazując że nie mieli oni obowiązku uzasadniania swojego wniosku, aby mógł być on rozpatrzony merytorycznie. W przypadku zgłoszenia takiego żądania obowiązek ustalenia czy zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania aktu spoczywa na sądzie, który w tym zakresie działa z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania w sposób wyczerpujący zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Wykazanie istnienia tych przesłanek spoczywa na stronie.
Skarżący wprawdzie wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, jednak nie podali podstawy swojego wniosku - nie wskazali czy związany jest on z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody, czy z trudnymi do odwrócenia skutkami. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący w żaden sposób nie odnieśli się do przedmiotowego wniosku. W świetle powołanego wyżej art. 61 § 3 p.p.s.a. wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji powinien wskazywać podstawę wstrzymania oraz być należycie uzasadniony, bowiem wbrew twierdzeniom skarżących wykazanie przesłanek wstrzymania spoczywa na stronie, gdyż to w jej interesie ma nastąpić wstrzymanie wykonania decyzji, jako wyjątek od zasady niewstrzymywania wykonania zaskarżonego aktu wraz z wniesieniem skargi, zatem skarżący powinni spełnić choćby w podstawowym zakresie wymogi przewidziane w art. 61 § 3 p.p.s.a. W niniejszej sprawie skarżący pominęli ww. niezbędne elementy wniosku, w związku z czym de facto nie pozwolili Sądowi I instancji na jego rozpoznanie.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za wydane zgodnie z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.