Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P.M. i A.H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1866/10 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku P.M. i A.H. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi P.M. i A.H. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez województwo własności nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
W. M. (pełnomocnik P.M. i A.H.) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez województwo własności nieruchomości, przy czym w treści ww. skargi zawarł również wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pismem z dnia 21 września 2010 r. wezwał pełnomocnika skarżących do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia na przesłanym mu urzędowym formularzu PPF, pod rygorem pozostawieniu wniosku bez rozpoznania.
W.M. pismem z dnia 4 października 2010 r. złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Przy czym, z jego treści wynika, że ww. wniosek złożył w imieniu własnym (karty nr 41 - 42 akt sądowych). Ponadto w odpowiedzi na wezwanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2010 r. do sprecyzowania, czy ww. wniosek został złożony także w imieniu jego mocodawców tj. P.M. i A.H. wyjaśnił, że wniosek ten złożył tylko w swoim imieniu (karta nr 48 - akt sądowych).
W związku z powyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pismem z dnia 30 listopada 2010 r. poinformował W.M., że jako osoba nie będąca stroną niniejszego postępowania, nie może on ubiegać się o przyznanie prawa pomocy. Wyjaśnił, że może on wystąpić z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w imieniu swoich mocodawców (karta nr 53 - akt sądowych).
W.M. działając w imieniu P.M. i A.H. pismem z dnia 14 grudnia 2010 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy. Wniosek ten nie został złożony na urzędowym formularzu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. wezwał pełnomocnika skarżących do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia na przesłanym mu urzędowym formularzu PPF, pod rygorem pozostawieniu wniosku bez rozpoznania. Wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi wnioskodawców w dniu 3 stycznia 2011 r. Pomimo upływu ww. terminu wezwanie Sądu nie zostało ono wykonane.
We związku powyższy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 1 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1866/10 pozostawił wniosek P.M. i A.H. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W uzasadnieniu postanowienia podał, że skoro pełnomocnik skarżących pomimo wezwania do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w terminie 7 dni na przesłanym urzędowym formularzu PPF, braków formalnych tego wniosku nie uzupełnił, to stosowanie do treści art. 257 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. -zwanej dalej P.p.s.a.) wniosek ten podlegał pozostawieniu bez rozpoznania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik skarżących podnosząc, że status materialny skarżących nie ma w tej sprawie zaznaczenia, gdyż wszelkie koszty postępowania w tej sprawie ponosi on osobiście. W tej sytuacji złożenie niniejszego wniosku na urzędowym formularzu uznał za bezcelowe.