Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. akt III SA/Kr 1379/10 o odmowie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] października 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił J.K. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków skargi strony, złożonej w dniu 23 listopada 2010 r. W obszernym uzasadnieniu Sąd wskazał, iż skarżący wezwany został zarządzeniem z dnia 15 grudnia 2010 r. (doręczonym w dniu 28 grudnia 2010 r.) do uzupełnienia braków skargi, poprzez uiszczenie wpisu oraz nadesłanie jednego odpisu wniesionego środka zaskarżenia. Zarządzenie to pozostało bez wykonania. Ustanowiony dla skarżącego w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik złożył, w dniu 21 listopada 2011 r., wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi, wskazując, iż uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony, bowiem działała ona bez profesjonalnej pomocy i nie zrozumiała treści żądania Sądu. Skarżący nie wiedział o tym, iż musi dołączyć do skargi jej odpisy, a żądanie nadesłania takiego odpisu odczytał jako konieczność przesłania odpisu potwierdzonego notarialnie. Ponadto skarżący nie wiedział o możliwości ubiegania się o przyznanie mu prawa pomocy, a nie był w stanie uiścić należnego wpisu. Pełnomocnik skarżącego wskazał też, iż brak odpisu skargi nie jest brakiem uniemożliwiającym nadanie sprawie dalszego biegu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż wskazane przez skarżącego okoliczności nie stanowią przesłanki przywrócenia terminu, nie wskazują bowiem na brak winy strony w uchybieniu. Sąd podkreślił, iż wbrew twierdzeniom zawartym we wniosku skarżący pouczony był o sposobie i terminie wniesienia skargi, wiedział zatem o konieczności dołączenia odpisów składanego środka zaskarżenia. Ponadto z wezwania, jakie skierował do niego Sąd wynikało, iż odpisem skargi może być także jej uwierzytelniona kopia lub wydruk poczty elektronicznej, nie zachodziła więc w żadnym przypadku konieczność poświadczania notarialnego. Sąd nie zgodził się też ze stanowiskiem, iż brak odpisu skargi nie jest brakiem uniemożliwiającym nadanie jej dalszego biegu. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, iż skarżący nie wykazał, aby nie ponosił winy w uchybieniu, co powodowało konieczność odmówienia przywrócenia terminu na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł J.K., reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, zarzucając Sądowi naruszenie art. 86 § 1 ustawy P.p.s.a. i domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu skarżący ponownie wskazał, iż nieuzupełnienie braków formalnych skargi nastąpiło bez jego winy. Nie zrozumiał on bowiem zarządzenia, które skierował do niego Sąd. Nie dysponował dodatkowym egzemplarzem skargi, a zwrot "odpis skargi poświadczony za zgodność z oryginałem" odczytał jako konieczność poświadczenia notarialnego, na dokonanie którego nie posiadał środków. Nie był także świadomy skutków, jakie pociągnie za sobą niewykonanie wezwania Sądu. Skarżący wskazał też, iż o możliwości domagania się przyznania prawa pomocy dowiedział się dopiero z pouczenia jakie otrzymał wraz z postanowieniem odrzucającym jego skargę. Wezwanie do uzupełnienia braku fiskalnego skargi pouczenia takiego nie zawierało.