Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 1118/15 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi H. J. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia: oddalić zażalenie. 2
Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2015 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił H. J. (dalej: wnioskodawczyni) prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Po rozpoznaniu sprzeciwu wniesionego od ww. postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 września 2015 r. odmówił wnioskodawczyni prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Na powyższe postanowienie wnioskodawczyni wniosła zażalenie, które Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. akt I OZ 1458/15.
W dniu 17 listopada 2015 r. (data wpływu do biura podawczego Sądu) wnioskodawczyni ponownie wniosła o przyznanie prawa pomocy. Z tego względu przesłano jej formularz wniosku PPF. Wypełniony formularz zawierający wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 3 grudnia 2015 r. (data wpływu do biura podawczego). Z nadesłanego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z synem i utrzymuje się z dochodu uzyskiwanego z tytułu świadczenia emerytalnego w wysokości 2.524,00 zł brutto miesięcznie. Syn posiada w banku lokatę na kwotę 65.000,00 zł. Wnioskodawczyni nie ma domu, mieszkania, nieruchomości rolnej, czy też innej nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych oraz przedmiotów o wartości powyżej 5.000,00 zł. Oświadczyła, że mieszkanie o powierzchni 55,19 m² jest własnością syna. Dodała, że jest osobą starszą (80 lat), mającą kłopoty ze zdrowiem. Jako stałe zobowiązania i wydatki wskazała koszty ubezpieczenia mieszkania 53,76 zł, kwotę 50,00 zł, którą płaci na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej, opłaty za telefon w wysokości 93,78 zł, za energię elektryczną w wysokości 57,07 zł, gaz w wysokości 93,73 zł, wodę w wysokości 157,20 zł, leczenie w wysokości 100,00 zł, wywóz nieczystości w wysokości 78,00 zł, co w sumie daje kwotę 683,54 zł. Wreszcie oświadczyła, że syn z tytułu należnego podatku uiszcza 100,00 zł. Łączne miesięczne wydatki stanowią więc 783,54 zł.
Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2015 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił H. J. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Pismem z dnia 4 stycznia 2016 r. H. J. wniosła sprzeciw, w którym zarzuciła, że domagała się przyznania prawa pomocy nie tylko w zakresie zwolnienia od kosztów, ale również w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Podniosła, że stałe wydatki ponoszone przez nią, jak i jej syna wynoszą miesięcznie nie 783,54 zł, ale 1.499,51 zł, gdyż w zaskarżonym postanowieniu nie zostały uwzględnione comiesięczne płatności do ZUS. Ponadto wnioskodawczyni wskazała, że zapomniała w złożonym formularzu o przyznanie prawa pomocy wskazać, że zatrudnia profesjonalnego pełnomocnika, który prowadzi jej sprawę przed Sądem Okręgowym w K. W piśmie z dnia 11 stycznia 2016 r. dodatkowo wskazała, że posiada samochód, który pozostawił jej maż (rok produkcji 1987 r.) i z tego tytułu ponosi rocznie koszty w kwocie 382 zł (OC).