Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 1007/12 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi W. N. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2012 r., znak: [...] w przedmiocie zwrotu podania postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - na skutek złożonego od zarządzenia referendarza sądowego sprzeciwu - postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. pozostawił złożony przez W. N. wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd Wojewódzki - powołując się na treść art. 252 i art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a." - wskazywał, że w związku ze złożonym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy przesłano W. N. formularz wniosku PPF, celem jego wypełnienia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia pisma, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wnioskodawca odebrał ww. pismo w dniu 28 stycznia 2013 r.
Pomimo upływu zakreślonego do dokonania ww. czynności terminu W. N. nie nadesłał wniosku o przyznanie prawa pomocy na przesłanym urzędowym formularzu, co skutkowało koniecznością pozostawienia złożonego przez niego wniosku bez rozpoznania.
Odnosząc się do podniesionych w sprzeciwie zarzutów, Sąd Wojewódzki uznał za nieuzasadnione twierdzenia że druki, do wypełnienia których skarżący został zobowiązany, są niezrozumiałe i skomplikowane oraz trudne do wypełnienia, skoro skarżący kieruje napisane przez siebie pisma do Sądu i nie miał kłopotów z wyrażaniem swoich opinii, czy przedstawianiem twierdzeń. W ocenie Sądu, wypełnienie formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy nie wymagało posiadania szczególnej wiedzy, w tym wiedzy prawniczej. Jeżeli strona skarżąca miała trudności w zrozumieniu poleceń zawartych w formularzu, to mogła zwrócić się o pomoc w jego wypełnieniu do członków rodziny, innych osób trzecich lub pracowników Wydziału Informacji Sądowej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W. N. w złożonym na powyższe postanowienie zażaleniu - wnosząc o jego zmianę - podnosił, że zważywszy na jego zaawansowany wiek i stan zdrowia, wymaganie od niego wypełnienia formularza PPF nie było zasadne. Zawarte bowiem w nim rubryki nie umożliwiały wyszczególnienia pełnych dochodów i wydatków. Formularz ten nie zawiera bowiem rubryki "niespłacone długi" oraz miejsca, gdzie skarżący mógłby wskazać zgromadzone środki na koncie przeznaczone jako spadek na rzecz członków rodziny, która nie pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Złożenie przez W. N. wniosku o przyznanie prawa pomocy w zainicjowanej na skutek wniesionej przez niego skargi sprawie, który nie został sporządzony na specjalnie przygotowanym do tego celu formularzu PPF, obligował referendarza sądowego do wezwania go - z uwagi na treść art. 252 § 2 P.p.s.a. - do uzupełnienia tego braku formalnego w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Nieuzupełnienie ww. barku w przepisanym terminie tj. do dnia 4 lutego 2013 r., skutkowało - zgodnie z art. 257 P.p.s.a. - pozostawieniem tego pisma bez rozpoznania, co też Sąd I instancji słusznie uczynił.
Bez znaczenia dla powyższego pozostają podniesione przez skarżącego w zażaleniu okoliczności. Formularz PPF jest bowiem sporządzony w sposób przejrzysty i zrozumiały. Zawiera przy tym m. in. rubrykę zatytułowaną "Majątek" w której wnioskodawca mógł wyszczególnić posiadane przez siebie zasoby pieniężne oraz rubrykę "inne, dodatkowe informacje o stanie majątkowym", w której W. N.mógł wskazać stan swego zadłużenia. Uzupełnienie wniosku nie mogło więc - zważywszy na aktywność skarżącego w postępowaniu sądowym - sprawiać mu znacznych trudności.
W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 orzekł jak w sentencji postanowienia.