Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ministra Obrony Narodowej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. akt II SO/Wa 51/16 wymierzające Ministrowi Obrony Narodowej na wniosek M. M. grzywnę za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w ustawowym terminie skargi M. M. na bezczynność Ministra Obrony Narodowej w przedmiocie dostępu do informacji publicznej wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. akt II SO/Wa 51/16, wydanym na wniosek M. M. na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wymierzył Ministrowi Obrony Narodowej grzywnę w wysokości 400 zł za nieprzekazanie w ustawowym terminie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jego skargi na bezczynność Ministra Obrony Narodowej w przedmiocie dostępu do informacji publicznej wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał że, przedmiotowa skarga została wniesiona e-mailem za pośrednictwem organu w dniu 12 sierpnia 2016 r., jednak do dnia złożenia wniosku o wymierzenie grzywny, tj. do dnia 20 września 2016 r., nie została wraz z odpowiedzią organu i aktami sprawy przekazana do Sądu. W rozpatrywanej sprawie termin na przekazanie skargi wraz z odpowiedzią i aktami sprawy wynosił piętnaście dni. Skarga wpłynęła w dniu 16 sierpnia 2016 r. (prezentata organu na wydruku skargi), a więc termin przekazania jej do Sądu upłynął w dniu 30 sierpnia 2016 r. Tymczasem organ przekazał przedmiotową skargę wraz z odpowiedzią i aktami sprawy dopiero w dniu 2 listopada 2016 r. Zdaniem Sądu I instancji niezrozumiałe jest stanowisko organu, że niezachowanie formy papierowej skargi oznaczało, że nie wpłynęła ona do organu. Sąd podkreślił, że braki formalne skargi, takie jak jej podpisanie, złożenie odpowiedniej ilości odpisów czy uiszczenie wpisu są usuwalne i mogą być uzupełnione na wezwanie Sądu. Natomiast odpowiedź organu udzielona skarżącemu nie stanowiła w ocenie Sądu prawidłowego wykonania obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. Wobec powyższego Sąd I instancji uznał wniosek skarżącego o wymierzenie organowi grzywny za uzasadniony.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł Minister Obrony Narodowej, wnosząc o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez wymierzenie organowi grzywny mimo wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1764, dalej: u.d.i.p.). W uzasadnieniu organ wskazał, że pozostawał w usprawiedliwionym przeświadczeniu, że otrzymanie wiadomości e-mail zatytułowanej "skarga do WSA" nie oznaczało wniesienia do organu skargi na bezczynność, a tym samym nie obligowało organu do podjęcia czynności wskazanych w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 54 § 2 p.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, zobowiązany jest do jej przekazania sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. stanowi z kolei, iż w razie niezastosowania się do powyższego obowiązku, Sąd może na wniosek skarżącego orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Przy czym, w przypadku skarg dotyczących udostępnienia informacji publicznej termin ten, stosownie do art. 21 pkt 1 u.d.i.p., wynosi 15 dni.