Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy Ząbkowice Śląskie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 marca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 471/12 o zasądzeniu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Ząbkowicach Śląskich z dnia 30 kwietnia 2012 r., nr XXVIII/25/2012 w przedmiocie realizacji obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych dla nauczycieli, którym powierzono stanowisko kierownicze, w tym dyrektorom szkół i wicedyrektorom oraz ustalenie tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych prowadzonych bezpośrednio z uczniami lub wychowankami albo na ich rzecz, dla nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze zajęć postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 25 marca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 471/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zasądził od Gminy Ząbkowice Śląskie na rzecz Wojewody Dolnośląskiego kwotę 240 złotych zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 3 grudnia 2012 r. została uwzględniona skarga Wojewody Dolnośląskiego a zatem na mocy art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." skarżącemu przysługuje od organu zwrot kosztów postępowania.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniosła Gmina Ząbkowice Śląskie, zarzucając naruszenie art. 200 P.p.s.a. poprzez niewłaściwą jego wykładnię lub niewłaściwe jego zastosowanie.
W uzasadnieniu wnosząca zażalenie Gmina podniosła, że zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Wojewody jest całkowicie bezzasadne, gdyż przedmiotem sprawy była skarga na uchwałę rady gminy. Postępowanie w takiej sprawie toczyło się m. in. w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Z mocy art. 100 tej ustawy postępowanie sądowe, o którym mowa w artykułach poprzedzających, jest wolne od opłat sądowych. Zatem sam ustawodawca zwolnił występujący w takim postępowaniu organ nadzoru - skarżącego od obowiązku ponoszenia opłat sądowych stanowiących jeden z elementów kosztów sądowych, a tym samym możliwość dochodzenia ich zwrotu.
W odpowiedzi na zażalenie Wojewoda Dolnośląski wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od strony przeciwnej kosztów zastępstwa postępowania zażaleniowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że rozpoznana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu skarga Wojewody Dolnośląskiego została wniesiona na podstawie art. 93 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). W sprawach tych, na podstawie art. 100 ww. ustawy, nie pobiera się opłat sądowych. Opłatami sądowymi w myśl art. 212 § 1 P.p.s.a. są natomiast wpis i opłata kancelaryjna. Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie strony nie miały obowiązku uiszczania kosztów sądowych tylko w zakresie wpisu od skargi oraz opłat kancelaryjnych.
Przepis art. 200 P.p.s.a., którego naruszenie zarzuciła Gmina Ząbkowice Śląskie, określa zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania, która wyraża się w tym, że w razie uwzględnienia skargi na organie administracji, który wydał zaskarżony akt, spoczywa obowiązek zwrotu kosztów postępowania na rzecz strony przeciwnej, a zatem skarżącego. Żaden z przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ani ustawy o samorządzie gminnym nie wyłącza zastosowania omawianej zasady w sytuacji gdy stroną skarżącą jest inny organ.
W postępowaniu przed Sądem I instancji Wojewoda Dolnośląski był reprezentowany przez radcę prawnego, który na rozprawie w dniu 3 grudnia 2012 r. złożył wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zobligowany był do uwzględnienia tego wniosku, w oparciu o art. 205 § 2 P.p.s.a. i przepisy rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.
Odnosząc się do wniosku Wojewody Dolnośląskiego o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, należy stwierdzić, że brak jest podstaw do orzekania o zwrocie kosztów postępowania między stronami w innych orzeczeniach, kończących postępowanie w danej instancji, niż wymienione w art. 209 P.p.s.a. Zgodnie bowiem z art. 197 § 2 P.p.s.a., do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, tj. przepisy Rozdziału 1 Działu IV. Brak natomiast odesłania do odpowiedniego stosowania przepisów o zwrocie kosztów postępowania między stronami (Dział V, Rozdział 1), które dawałoby podstawę do ich odpowiedniego stosowania w postępowaniu toczącym się na skutek zażalenia.