Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 maja 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1108/07 oddalające wniosek o wyłączenie sędziego od rozpoznania skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia (...) września 2007 r. nr (...) w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 26 maja 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1108/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił wniosek R. S. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego A. W. od rozpoznania skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia (...) września 2007 r. nr (...) w przedmiocie dodatku mieszkaniowego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż postanowieniem z dnia 23 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił drugi wniosek skarżącego R. S. o wyłączenie sędziego WSA A. W. od orzekania w sprawie o syg. akt II SA/Sz 1108/07. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 6 stycznia 2010 r. o sygn. akt I OZ 1174/09 oddalił zażalenie R. S. na powyższe postanowienie.
W dniu 29 marca 2010 r. R. S. złożył trzeci wniosek o wyłączenie sędziego A. W. od orzekania w sprawie II SA/Sz 1108/07. Zdaniem skarżącego podstawą wyłączenia sędziego A. W. jest popieranie oszukańczych zachowań adwokata ustanowionego z urzędu L. L. (m. in. poprzez wydanie postanowienia o przyznaniu wynagrodzenia adwokatowi), nie rozpatrzenie przez sędziego wszystkich pism procesowych złożonych w sprawie oraz istnienie emocjonalnych powiązań sędziego z adwokatem z urzędu.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji uznał, iż skarżący w rozpoznawanym wniosku o wyłączenie sędziego WSA A. W. nie wskazał żadnych ustawowych przesłanek uzasadniających wyłączenie. Podstawą wyłączenia nie może być powoływanie się przez skarżącego na akceptację przez sędziego "oszukańczych zachowań pełnomocnika". Podnoszone przez skarżącego braki w podejmowanych przez sąd działaniach nie mogą stanowić podstawy do wyłączenia sędziego bowiem kwestionowanie ewentualnych uchybień w toku postępowania sądowoadministracyjnego może nastąpić w trybie odwoławczym. Także powoływanie się na powiązania emocjonalne sędziego z adwokatem z urzędu, bez wskazania okoliczności z których powiązania te wynikają, nie uprawdopodabnia istnienia przyczyny wyłączenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie R. S. podniósł, iż wnosi o jego uchylenie oraz wyłączenie sędziego A. W. od prowadzenia sprawy o sygn. II SA/Sz 1108/07. Podstawą powyższego wniosku jest popieranie przez ww. sędziego "oszukańczych zachowań adwokata L. L.", co skarżący przedstawił we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. i innych pismach procesowych, które stanowią integralną treść tego zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art.18 § 1 P.p.s.a.), wyłączenie sędziego następuje na wniosek wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego (art.19 P.p.s.a.).
Wbrew odmiennym wywodom skarżącego trafne jest stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia o braku ustawowych podstaw do wyłączenia sędziego A. W. O braku tych podstaw świadczy m. in. to, że skarżący w zażaleniu nie powołał się na żadną z przesłanek wymienionych w art.18 § 1- 3 P.p.s.a. Z wyjaśnień złożonych przez sędziego A. W. (k. 256 akt), o którego wyłączenie wnosi skarżący wynika, że nie łączy go żaden stosunek osobisty ze skarżącym mogący mieć znaczenie dla jego bezstronności. Skarżący zatem nie uprawdopodobnił, aby zachodziła podstawa do wyłączenia sędziego od rozpoznania sprawy określona w art. 19 ustawy. Subiektywne przekonanie skarżącego co do istnienia przyczyn wyłączenia osoby sędziego A. W., nie poparte przy tym żadnymi dowodami nie mogą stanowić podstawy wyłączenia sędziego stosownie do art. 19 P.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 §2 P.p.s.a.