Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1994/07 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości i ustalenia odszkodowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
W piśmie z dnia 18 lutego 2008 r. A. S. wniosła o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi przez jej podpisanie, równocześnie przekazując podpisaną przez siebie skargę. Czynności tych dokonała po doręczeniu jej postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1994/07 w przedmiocie odrzucenia tej skargi.
Postanowieniem z dnia 11 marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu postanowienia z akt sprawy wynika, że skarżąca nie wniosła skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 31 stycznia 2008 r., pomimo pouczenia jej przez Sąd o przysługującym jej prawie do złożenia tego środka zaskarżenia. Konsekwencją powyższego stanu rzeczy jest niedopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu, albowiem po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie (postanowienia o odrzuceniu skargi), z powodu nieuzupełnienia braków formalnych skargi przez jej podpisanie, nie jest możliwe ponowne badanie - tym razem w toku postępowania o przywrócenie terminu - istnienia bądź nieistnienia braków formalnych skargi. Sąd zauważył, że postanowienie w przedmiocie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi nie może sanować skutków postanowienia odrzucającego skargę z tej przyczyny, ponieważ w obrocie prawnym nie mogą pozostawać jednocześnie dwa orzeczenia wypowiadające się o losie złożonej w sprawie skargi sądowej. Zatem występującą w niniejszej sprawie przeszkodę procesową w postaci braku podpisania skargi można było zwalczyć jedynie w ramach postępowania odwoławczego, poprzez złożenie skargi kasacyjnej od postanowienia o odrzuceniu skargi. Z tego względu Sąd na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) orzekł o odrzuceniu wniosku.
Na powyższe postanowienie A. S. wniosła zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Przepis powyższy, który był dla Sądu I instancji podstawą odrzucenia wniosku A. S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi został w sprawie niniejszej zastosowany bezpodstawnie.
W przypadku bowiem, gdy odrzucono środek prawny (w sprawie niniejszej skargę) z powodu nieuzupełnienia w terminie jego braków formalnych, stronie skarżącej przysługuje wybór środków obrony przed niekorzystnym dla niej rozstrzygnięciem. Może ona wówczas, gdy nie zgadza się ze stwierdzeniem Sądu, iż nie uzupełniła braków formalnych skargi, wnieść skargę kasacyjną albo też w sytuacji, gdy uważa, że co prawda nie uzupełniła braków formalnych skargi, ale nastąpiło to wskutek okoliczności, za które nie ponosi winy, złożyć wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych. W sprawie niniejszej strona skarżąca wybrała drugi sposób obrony składając wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, do czego miała prawo mimo, iż skarga została już odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r. Zaistniała w rozpoznawanej sprawie sytuacja nie dawała podstaw by uznać, iż złożony przez A. S. wniosek o przywrócenie terminu jest - jak tego wymaga art. 88 p.p.s.a. - "z mocy ustawy niedopuszczalny".
Odnosząc się do podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wątpliwości związanych z dalszymi losami postanowienia o odrzuceniu skargi w razie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków tej skargi, stwierdzić należy, że zgodnie z powszechną praktyką orzeczenie to w takim przypadku traktowane jest jako nieistniejące, a jego wydanie nie stanowi przeszkody w prowadzeniu dalszego postępowania.
Wobec tego, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2008 r. zostało wydane z naruszeniem przepisu art. 88 p.p.s.a. podlegało ono uchyleniu, a sprawa powinna być ponownie rozpoznana poprzez zbadanie zasadności wniosku A. S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Mając powyższe na uwadze Sąd na zasadzie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił jak w sentencji.