Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 827/15 o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej w sentencji postanowienia tegoż Sądu z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 827/15 o odrzuceniu skargi K.J. na niewykonanie przez Komendanta Powiatowego Policji w Krakowie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1032/08 postanawia: 1. sprostować z urzędu oznaczenie strony zawarte na ostatniej stronie uzasadnienia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 827/15 w ten sposób, że w linijce 11 od dołu w miejsce słów: "Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie" wpisać słowa: "Komendanta Powiatowego Policji w Krakowie"; 2. oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 2 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 827/15 sprostował oczywistą omyłkę pisarską w sentencji postanowienia tegoż Sądu z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 827/15 o odrzuceniu skargi K.J. na niewykonanie przez Komendanta Powiatowego Policji w Krakowie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2009 r., poprzez wpisanie prawidłowej sygnatury wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2009 r. tj., "II SA/Wa 1032/08", zamiast błędnie wpisanej sygnatury akt "II SA/Kr 1032/08".
Jako podstawę orzeczenia Sąd ten wskazał art. 156 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: P.p.s.a.).
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K.J. Postanowienie zaskarżył w całości, wnosząc o "jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego i właściwego załatwienia" przez Sąd pierwszej instancji.
W uzasadnieniu podniósł, że Sąd Wojewódzki był zobowiązany sprostować wszystkie widniejące w sprostowanym orzeczeniu błędy pisarskie, w szczególności dokonując sprostowania rozstrzygnięcia, winien był zauważyć, że w uzasadnieniu postanowienia wskazano, że: "Mając na uwadze powyżej wskazane argumenty, WSA w Krakowie uznał, że wniesiona w niniejszej sprawie skarga na niewykonanie wyroku sądu przez Komendanta Wojewódzkiego Policji nie jest dopuszczalna, albowiem dotyczy niewykonania wyroku przez organ, którego nie dotyczył wyrok. Z tego powodu skarga została odrzucona na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.".
Zdaniem skarżącego, nie znajduje uzasadnienia samo sprostowanie sygnatury akt wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd pierwszej instancji winien był także sprostować oczywistą omyłkę polegającą na nieprawidłowym oznaczeniu organu wskazanego w uzasadnieniu postanowienia i wskazać Komendanta Powiatowego Policji, zamiast Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 156 § 1 P.p.s.a., Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Zgodnie zaś z art. 166 P.p.s.a., do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Sprostowanie w żadnym wypadku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia odnosi się zarówno do zmiany pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym.
Przedmiotem sprostowania wyroku mogą być zatem niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, przy czym nieprawidłowości te muszą mieć charakter oczywisty. Nie ma charakteru oczywistego omyłka, której stwierdzenie wymaga głębszej analizy akt postępowania. Nie podlega również sprostowaniu mylne ustalenie faktu, chociażby zostało ono spowodowane przeoczeniem. Kwestia, czy prostowana okoliczność jest w rzeczywistości poparta dokumentami znajdującymi się w aktach postępowania, jest bez znaczenia dla oceny możliwości dokonania sprostowania.