Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Burmistrza G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 29 marca 2018 r., sygn. akt II SO/Op 18/17 w sprawie z wniosku Stowarzyszenia P. z siedzibą w L. o wymierzenie grzywny Burmistrzowi G. za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargi w sprawie ustalenia opłaty za udostępnienie informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a.), wymierzył grzywnę Burmistrzowi G. w wysokości 100 złotych oraz zasądził od organu na rzecz wnioskodawcy kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że Burmistrz G. nie wykonał ustawowego obowiązku przekazania skargi w przewidzianym do tego terminie. Skarga Stowarzyszenia P. z siedzibą w L. na czynność Burmistrza G. w przedmiocie ustalenia opłaty za udostępnienie informacji publicznej wpłynęła do organu w dniu 7 sierpnia 2017 r. Określony w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 ze zm., dalej u.d.i.p.), termin piętnastu dni od dnia otrzymania skargi przez organ, upływał z dniem 22 sierpnia 2017 r. Przekazanie przez organ skargi nastąpiło natomiast w dniu 28 sierpnia 2017 r., czyli po 6 dniach od upływu terminu. Określając wysokość grzywny, Sąd I instancji wziął pod uwagę przede wszystkim fakt, że okres zwłoki w przekazaniu skargi do Sądu nie był długi, a nadto, że organ wypełnił ten obowiązek niezwłocznie po otrzymaniu wniosku. WSA uznał, że opóźnienie w realizacji ustawowego obowiązku przekazania skargi nie posiadało cech celowego, umyślnego naruszenia przepisów. Zdaniem Sądu I instancji, grzywna w kwocie 100 zł jest adekwatna do wagi naruszenia dokonanego przez organ i wymierzenie jej w tej wysokości służyć będzie realizacji zarówno funkcji dyscyplinującej, jak i represyjnej oraz prewencyjnej, zapobiegając popełnianiu w przyszłości podobnych naruszeń, narażających strony na negatywne skutki bezczynności w zakresie spraw należących do postępowań związanych z udostępnieniem informacji publicznej.
W zażaleniu na ww. postanowienie Burmistrz G. zarzucił naruszenie art. 21 u.d.i.p. poprzez błędne uznanie, że miał on zastosowanie w niniejszej sprawie. Zdaniem organu, skarga Stowarzyszenia na akt Burmistrza G. wyznaczający wysokość opłaty za dostęp do informacji publicznej nie miała przymiotu skargi złożonej w trybie art. 21 u.d.i.p., a tym samym nie mają do niej zastosowania terminy na dokonanie czynności tam wskazanych. Niemniej jednak, nawet gdyby przyjąć, że w tej sprawie miał zastosowanie wskazany przepis i organ miał 15 dni na przekazanie skargi, to opóźnienie organu miało charakter minimalny i w żaden sposób nie wpłynęło na możliwość rozpoznania przedmiotowej skargi w terminie wskazanym w art. 21 pkt 2 u.d.i.p. Zdaniem organu, w sprawie zaistniały okoliczności szczególne (polegające zarówno na brak precyzji przepisów u.d.i.p., rozbieżności interpretacyjnych pojawiających się na gruncie wskazanej sprawy, jak i na samej unikatowości zaistniałej skargi, tj. skargi na pismo dotyczące jedynie szacunkowego wskazania ewentualnych kosztów jakie skarżący będzie musiał ponieść za wnioskowany dostęp do informacji publicznej), uzasadniające odstąpienie od wymierzenia grzywny.