Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E.M. i B.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt: I SA/Wa 2767/19 o odrzuceniu skargi kasacyjnej E.M. i B.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. akt: I SA/Wa 2767/19 w sprawie ze skargi E.M. i B.K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [..] października 2019 r., nr [..] w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt: I SA/Wa 2767/19 odrzucił skargę kasacyjną E.M. i B.K. od wyroku tego Sądu z dnia 14 lipca 2020 r. i zwrócił uiszczony od skargi kasacyjnej wpis.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wyjaśnił, że w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącej Wydziału I z dnia 11 marca 2021 r. wezwano pełnomocnika skarżących kasacyjnie do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej poprzez złożenie oświadczenia o żądaniu rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Sąd wskazał, że wezwanie powyższe pozostało bezskuteczne, co skutkowało zastosowaniem art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325) zwanej dalej p.p.s.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżących kasacyjnie wniosła o uchylenie postanowienia i przyjęcie skargi do rozpoznania na rozprawie, wyjaśniając, że określoną w art. 182 p.p.s.a. zasadą jest rozpoznanie sprawy na rozprawie, zatem pełnomocnik zrozumiał, że wniosek taki należy zgłosić tylko w przypadku, gdyby wolą strony było, aby skargę kasacyjną rozpoznać poza rozprawą. W ocenie pełnomocnika niezłożenie wniosku powinno skutkować przeprowadzeniem rozprawy, w oparciu o art. 182 § 2 p.p.s.a., który stanowi, że NSA rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy strona zrzekła się rozprawy. Skoro zatem strona nie zrzekła się rozprawy, to rozprawa winna być przeprowadzona. Brak oświadczenia strony nie może skutkować odrzuceniem skargi, gdyż jest to nadinterpretacja WSA co jest brakiem formalnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie mogło być uwzględnione. Zgodnie z art. 176 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna zawierać: 1) oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części; 2) przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie; 3) wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Stosownie natomiast do art. 176 § 2 p.p.s.a. poza wymaganiami, o których mowa w § 1, skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma strony oraz zawierać wniosek o jej rozpoznanie na rozprawie albo oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy.
W świetle art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna jest zatem sformalizowanym środkiem prawnym i powinna czynić zadość nie tylko wymaganiom przewidzianym dla pisma w postępowaniu sądowym, lecz także właściwym dla niej wymaganiom konstrukcyjnym.
W art. 177a p.p.s.a. ustawodawca przewidział tryb usunięcia braków skargi kasacyjnej w przypadku, gdy skarga nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 176, innych niż przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Analiza treści skargi kasacyjnej wykazuje, że pełnomocnik skarżących kasacyjnie faktycznie nie zawarła stosownego oświadczenia w kwestii żądania rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie bądź oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy (fakt ten jest zresztą bezsporny, pełnomocnik skarżących kasacyjnie potwierdza go we wniesionym zażaleniu). W związku z tym uzasadnione było wezwanie pełnomocnika skarżących kasacyjnie do uzupełnienia braków skargi kasacyjnej, pod rygorem jej odrzucenia. Skoro zatem skarga kasacyjna nie zawierała wniosku o jej rozpoznanie na rozprawie ani oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy, zaś pełnomocnik skarżących, pomimo prawidłowego wezwania, braku tego nie uzupełniła, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo zastosował art. 178 p.p.s.a. Podkreślić należy, że wezwanie od usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej skierowano do profesjonalnego pełnomocnika, wskazując na rygor odrzucenia skargi kasacyjnej w przypadku nieuzupełnienia braku.