Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.S. i M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2012 r., sygn. akt VIII SA/Wa 731/12 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. S. i M.S. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 22 sierpnia 2012 r., nr 1130/R/12 w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Postanowieniem z dnia 15 października 2012 r., sygn. akt VIII SA/Wa 731/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. S. i M. S. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 22 sierpnia 2012 r., nr 1130/R/12 w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z 17 września 2012 r. (data wpływu do organu) skarżący A. S. i M. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, skargę na decyzję Wojewody Mazowieckiego z 22 sierpnia 2012 r. w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Jednocześnie skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny, nie uzasadnili jednak wniosku w tym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uzasadniając odmowę wstrzymania zaskarżonej decyzji podał, że zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej zwanej p.p.s.a.) Sąd może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie.
Sąd podniósł, że w niniejszej sprawie skarżący nie przedstawili żadnych argumentów przemawiających za wystąpieniem niekorzystnych z punktu widzenia ich interesów następstw wykonania decyzji, zaniechali jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku w tym zakresie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli A. S. i M. S.domagając się jego uchylenia w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które polegało na odmowie zastosowania w sprawie art. 61 § 3 p.p.s.a. Podali m.in., że w treści skargi wskazano, że działki o numerach ewidencyjnych 1686 oraz 1687 stanowią gospodarczo i funkcjonalnie jedną całość. Wytyczenie planowanej linii średniego napięcia nastąpi przez środek działki stanowiącej de facto jedną całość, co odbędzie się kosztem przysługującego prawa własności i obniży wartość działki, a w przyszłości może uniemożliwić jej sprzedaż. A. S. i M. S. wskazali, że z treści skargi wynika zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, powoływanej dalej jako ,,p.p.s.a.", zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania w sposób wyczerpujący zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego są to niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Jak przyjęto w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, Sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje merytorycznej oceny skargi, takie bowiem działanie dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu. Niemniej sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinien uwzględniać wszystkie okoliczności nawet te niepodniesione we wniosku, o ile można je wyinterpretować na podstawie obowiązujących przepisów prawa oraz akt sprawy.
W rozpoznawanej sprawie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zawarty w skardze nie wskazuje co prawda wprost na okoliczności, o których mowa w powyższym przepisie, jednak z treści skargi wynika, że tego rodzaju okoliczności zostały przez skarżących podane. W piśmie tym bowiem skarżący wskazują m.in., że działki nr 1686 i 1687 stanowią gospodarczo jedną całość, a usytuowanie kablowej linii średniego napięcia w przyjęty w zaskarżonej decyzji sposób uniemożliwi korzystanie z działki jako jednej całości. Powyższe obniży wartość ekonomiczną działki i może w przyszłości uniemożliwić jej sprzedaż.
Mając na uwadze treść skargi, którą skarżący wnieśli osobiście, nie będąc reprezentowanymi przez profesjonalnego pełnomocnika, stwierdzić należy, że odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji wyłącznie z powodu wadliwego sformułowania wniosku była przedwczesna i narusza art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji w oparciu o art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.