Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.A., H.A. i C.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1353/10 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T.A., H.A. i C.A. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił T.A., H.A. i C.A. wstrzymania wykonania zaskarżonej przez nich decyzji Ministra Infrastruktury. Oceniając wniosek skarżącej Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, iż zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), a możliwość wstrzymania wykonania decyzji wydanych na podstawie tego przepisu istnieje tylko w przypadkach wyjątkowych. Zdaniem Sądu wstrzymanie wykonania tej decyzji niweczyłoby cel, jaki przyświecał przy przyjęciu powyższej ustawy i byłoby istotnym zaburzeniem procesu inwestycyjnego budowy drogi krajowej.
Zażalenie na to postanowienie wnieśli T.A., H.A. i C.A., zarzucając Sądowi naruszenie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) i domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia i wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu skarżący podkreślili, iż nieruchomość, będąca przedmiotem decyzji, stanowi jedyny dojazd do działki, na której posadowiony jest zakład przemysłowy należący do stron, w którym świadczą oni usługi w zakresie wulkanizacji i serwisu opon. Podkreślono też, iż sporna nieruchomość jest od lat przedmiotem skarg i odwołań, kierowanych przez skarżących do sądów i organów administracji. Zdaniem skarżących żaden interes publiczny nie uzasadnia tak daleko idącego ograniczenia ich prawa własności i likwidacji wjazdu na teren zakładu przemysłowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153,poz. 1270 ze zm.) stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania okoliczności uprawdopodobniających takie niebezpieczeństwo spoczywa na stronie, jednakże zarówno wniosek jak i zażalenie wniesione przez skarżących nie wskazywały, aby wykonanie zaskarżonego aktu mogło spowodować niebezpieczeństwo o jakim mowa w przytoczonym powyżej przepisie. Zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), który w ust. 3 stanowi, iż decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, uprawnia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, zobowiązuje do niezwłocznego wydania nieruchomości, opróżnienia lokali i innych pomieszczeń oraz uprawnia do faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie przez właściwego zarządcę drogi. Nie zachodzi więc sytuacja pozbawienia prawa własności, na którą powoływali się skarżący. Wprawdzie ograniczona zostaje możliwość dysponowania nieruchomością, jednakże jej zajęcie następuje za odpowiednim odszkodowaniem, co wynika z art. 12 ust. 4 i art. 18 tejże ustawy. Naczelny Sąd Administracyjny w pełni zgadza się ze stanowiskiem Sądu I instancji, iż zaskarżona decyzja uzyskała rygor natychmiastowej wykonalności z uwagi na szczególny charakter i ważny interes społeczny i gospodarczy, dotyczy ona bowiem procesu inwestycyjnego budowy drogi krajowej, a jej wstrzymanie byłoby istotnym zaburzeniem tego procesu i jednocześnie naruszałoby w sposób rażący społeczny interes, który stał się podstawą wydania orzeczenia. Powołane przez strony okoliczności, takie jak utrudnienie dojazdu do zakładu przemysłowego posadowionego na innej działce, nie mogą stanowić podstawy dla wstrzymania wykonania decyzji, gdyż kolizja interesu indywidualnego z interesem społecznym sama przez się nie może przesądzać o pozytywnym rozstrzygnięciu tej kwestii. Ponadto wynikłe z wykonania decyzji szkody podlegają uwzględnieniu w trybie art. 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych
Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, zaś zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.